Nieprzyjemne dolegliwości związane z zapaleniem piersi towarzyszą przede wszystkim kobietom w połogu. Nieprawidłowe leczenie stanu zapalnego bardzo często sprzyja powstawaniu tzw. ropnia. Mimo że uchodzi za dolegliwość pojawiają się przede wszystkim w okresie laktacji bywa też konsekwencją urazu sutka, infekcji bakteryjnej gruczołu łojowego lub potowego (zazwyczaj gronkowcem złocistym). Zdarza się, choć bardzo rzadko, że rozwija się u pań po menopauzie.
Ropień zbudowany jest z tkanki łącznej, wypełnia go ropa. Może pojawić się pojedynczo lub mnogo. W niektórych przypadkach zgromadzony w nim płyn samoistnie wydostaje się ze „zbiornika” poprzez przetokę. Na skórze widoczne wtedy owrzodzenie lub rana.
Ropnie piersi - objawy i diagnoza
Wywołany zakażeniem bądź chorobą w obrębie gruczołu sutkowego może tworzyć się stan zapalny. Gdy zaczyna naciekać tworzy się guz (ropień) wypełniony ropną wydzieliną. Skóra w obrębie chorej piersi jest mocna zaczerwieniona i ciepła, a sama pierś staje się bardzo wrażliwa na dotyk i każdy mocniejsze dotknięcie wywołuje nieprzyjemny ból. Czasem staje się wyraźnie powiększona, rozwija się stan podgorączkowy a pacjentki skarżą się złe samopoczucie.
Powstała w piersi zmiana jest wyraźnie odgraniczona dzięki czemu bez problemów można ją usunąć chirurgicznie.
Wykonywanie badań obrazowych u pacjentek z podejrzeniem ropnia nie daje żadnych rezultatów. Dlatego najlepszą metodą diagnostyczną jest wywiad, badanie fizykalne oraz pobranie próbki płynu z ropnia do dalszych badań (przede wszystkim mikrobiologicznego).
Sposoby leczenia ropnia piersi
Wczesne wykrycie zmian i odpowiednia farmakologia pozwalają uniknąć dalszego rozwoju choroby. Antybiotykoterapia u kobiet z wyraźnym naciekiem zazwyczaj nie daje spodziewanych rezultatów. W takich przypadkach obserwuje się zmianę i całkowite „wykształcenie” guza (proces ten można przyspieszyć stosując ciepłe okłady). Następnie wykonuje się zabieg operacyjny pozwalający w całości usunąć ropień.
W czasie zabiegu lekarz wykonuje nacięcie, które wielkość zależy od wielkości ropnia (jeśli jest duży wykonuje się dwa nacięcia). Następnie należy go opróżnić oraz oczyścić. W jego wnętrzu umieszcza się sączek, który ma za zadanie zebrać ewentualne pozostałości wydzieliny i nie dopuścić do zbyt szybkiego zarośnięcia rany. Aby przyspieszyć oczyszczanie rana jest przepłukiwana płynami odkażającymi oraz antybiotykiem. Gdy rana zostanie już bardzo dokładnie wypłukana jest zaszywana. Część lekarzy po zabiegu przepisuje antybiotyk.
