Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Rozwój choroby najczęściej spowodowany jest uszkodzeniem śródbłonka lub niedoborem jednego z enzymów uczestniczącego w procesie krzepnięcia krwi . Oba te czynniki przyczyniają się do powstawania zakrzepów, które uniemożliwiają swobodny przepływ krwi i ukrwienie poszczególnych narządów, przede wszystkim tych należących do ośrodkowego układu nerwowego . Czasem zdarza się, że mimo wydzielania wystarczającej ilości enzymu organizm kieruje przeciw niemu niszczące go przeciwciała. Część badaczy uważa zespół Moschcowitza za jedno z możliwych, specyficznych powikłań po infekcji górnych dróg oddechowych.
Zespół Moschcowitza - objawy
Ponieważ u większości pacjentów pojawienie się zespołu Moschcowitza poprzedza infekcja górnych dróg oddechowych pojawienie się pierwszych objawów jak bóle głowy, czy stan podgorączkowy jednoznaczne uznawane są za konsekwencje niedoleczonego przeziębienia. Tym, co powinno zaniepokoić są silne bóle brzucha oraz wyraźne powiększenie wątroby lub śledziony . Czasem są na tyle duże, że sam pacjent bez problemów wyczuwa je pod skórą, czasem zmiany w wątrobie objawiają się niewielkim kłuciem. Dodatkowo pacjenci skarżą się na mdłości oraz nieprzyjemne skurcze mięśni twarzy. W naczyniach krwionośnych i tętnicach mogą tworzyć się zakrzepy .
Zespół Moschcowitza wywołuje szereg dolegliwości i zmian neurologicznych - utrata przytomności, drgawki, drętwienie, zaburzenie czucia i władania w kończynach, uczucie uginających się kolan.
Zespół Moschcowitza - diagnoza
Podstawą przy stawianiu rozpoznania powinna być morfologia . Jej wynik zazwyczaj sugeruje anemię i aby poznać jej przyczynę zleca się wymaz krwi. W przypadku gdy badanie wykaże obecność erytroblastów (komórki macierzyste erytrocytów) i schistocytów (jedne z najmniejszych rodzajów czerwonych krwinek ) należy podejrzewać zakrzepicę. Uzyskanie stuprocentowej pewności wymaga jednak bardziej szczegółowych testów, te zaś potwierdzają podwyższony poziom bilirubiny , białkomocz oraz krwiomocz.
Zespół Moschcowitza - leczenie
Najskuteczniejszą metodą leczenia jest plazmafereza, czy rodzaj oczyszczania osocza, a następnie uzupełnienie go o albuminy (naturalnie występującego we krwi białka). Niestety stosowana jest tylko w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia. W pozostałych przypadkach sięga się leczenie immunosupresyjne oraz podawanie tzw. koncentratu czerwonych krwinek.
Czytaj także:
Witamina K - dla dobrej krzepliwości, mocnych kości i nie tylko
