10 najbardziej depresyjnych zawodów

Wci±¿ siê myl±, s± niezdarni, opieszali, zajmuj± siê nie tym, co trzeba - a klient zamiast siê relaksowaæ, czeka. Zazwyczaj nie mamy najlepszego zdania o obs³udze w obiektach gastronomicznych. Jak to jest po drugiej stronie? Wcale nie tak ró¿owo - twierdz± eksperci. Kelnerzy zajmuj± drugie miejsce pod wzglêdem zapadalno¶ci na zaburzenia nastroju. Oko³o 10 proc. z nich relacjonuje, ¿e w ostatnim roku zdarzy³ siê im epizod depresyjny. W¶ród kobiet ten procent jest jeszcze wy¿szy i wynosi 15 proc. Sk±d te liczby?

Stosunkowo niskie zarobki i klienci, którzy bywaj± aroganccy - to nie jedyne powody. Od kelnerów wymaga siê panowania nad swoim zachowaniem, prezentowania postawy ¶wiadcz±cej o kulturze osobistej. Zawsze i niezale¿nie od tego, kto ma racjê. W koñcu klient nasz pan. Nawet ten, z którego wprost kipi z³o¶æ. Kelner jest wizytówk± lokalu - odpowiada twarz± za efekty pracy kucharzy, managerów, w³a¶cicieli i innych. To on zbiera laury, ale te¿ czêsto spija nawarzone niekoniecznie przez siebie piwo.

Psycholodzy zaznaczaj±, ¿e nieustanne kontrolowanie emocji, tak¿e na poziomie reakcji mimicznej, gestów cia³a - a tego oczekuj± zazwyczaj pracodawcy od obs³ugi - bardzo obci±¿a nasz± psychikê. W podobnej sytuacji, twierdz±, s± np. zawsze opanowane i u¶miechniête stewardesy na pok³adzie samolotów. To nie anio³y spokoju. Niewerbalnie musz± one przekazywaæ inne odczucia ni¿ rzeczywi¶cie im towarzysz±. To wymaga intensywnej wewnêtrznej pracy, która z zewn±trz pozostaje niewidoczna.

Kolejni "pomagacze". Pracownik spo³eczny to zawód poch³aniaj±cy 24 godziny na dobê przez 7 dni w tygodniu. Czêsto osoby zajmuj±ce siê pomoc± dzieciom czy rodzinom, w których pojawia siê przemoc nie potrafi± "zostawiæ" swojej pracy z momentem przekroczenia progu domu - przecie¿ problemy podopiecznych nie znikaj± po godzinach. My¶l±, wspó³odczuwaj±. Niestety nieustanne empatyzowanie mo¿e skutecznie odebraæ si³y.

Pracownicy spo³eczni maj± tendencjê do po¶wiêcania siê, a w efekcie zapominaj± o sobie - zaznaczaj± eksperci. Wszak inni maj± gorzej, to im nale¿y siê pomoc. Wszyscy "pomagacze" miejcie siê na baczno¶ci, podstawowa zasada, o które wielu z was zapomina g³osi, ¿e skutecznie dawaæ wsparcie mo¿e tylko ten, kto zaspokaja w³asne potrzeby emocjonalne oraz zapewnia sobie wystarczaj±c± ilo¶æ odpoczynku. No chyba, ¿e chcecie skierowaæ siê w stronê wypalenia zawodowego, depresji, a nawet chorób cia³a. Dotyczy to tak¿e kolejnych na li¶cie. Kto to taki?

Ratuj± ¿ycie, wyci±gaj± nas z mniejszych lub wiêkszych problemów zdrowotnych. Lekarze, pielêgniarki, terapeuci czuwaj± nad naszym dobrostanem fizycznym i psychicznym. To du¿e obci±¿enie i odpowiedzialno¶æ, za które wielu specjalistom przyjdzie przyp³aciæ w³asnym zdrowiem. Gro¿± im nie tylko zaburzenia nastroju i choroby. Obserwujemy te¿ wy¿sze wska¼niki prób samobójczych i samobójstw w tych grupach zawodowych. Badania przeprowadzone przez australijsk± organizacjê przeciwdzia³aj±c± depresji Beyond Blue wskazuj±, ¿e kobiety pracuj±ce w s³u¿bie zdrowia s± ponad dwa razy bardziej zagro¿one samobójstwem ni¿ inne panie. Je¶li chodzi o panów ryzyko to jest wiêksze o 25 proc.

¦mieræ, trauma, cierpienie pacjentów i ich rodzin - to ich chleb powszedni. Czêsto specjali¶ci, ¿eby byæ w stanie skutecznie leczyæ i nie kierowaæ siê niejednokrotnie myl±cymi emocjami, chroni± siê znieczulic±. Nie zmienia to jednak faktu, ¿e na co dzieñ maj± styczno¶æ ze ¶wiatem, w którym króluje choroba. Pacjenci nie przychodz± przecie¿ pochwaliæ siê im, jak dobrze im siê wiedzie, a wrêcz przeciwnie. Umiejêtno¶æ stawiania trafnej diagnozy i zaordynowania skutecznego leczenia mo¿e byæ zaburzona, gdy chodzi o ocenê swojego w³asnego, a nie pacjentów, stanu zdrowia. Specjali¶ci, tak oswojeni ze zdrowotna mizeri±, po prostu mog± nie zauwa¿yæ, ¿e sami potrzebuj± pomocy.

Niekoniecznie dobrze radz± sobie tak¿e ci, do których zwracamy siê z pro¶b± o pomoc w problemach natury emocjonalnej. Historia zna wiele przypadków niezwykle cenionych psychoterapeutów, którzy pomogli rzeszy ludzi uwolniæ siê od zaburzeñ psychicznych, którzy w pewnym momencie, ku zaskoczeniu otoczenia, sami targnêli siê na w³asne ¿ycie. Czêsto z powodzeniem.

Przyjê³o siê uwa¿aæ, ¿e zaburzenia emocjonalne czê¶ciej wystêpuj± u osób, których dzia³alno¶æ zwi±zana jest z twórczo¶ci±. Czy kreatywni, arty¶ci i inni "twórcy" rodz± siê obdarzeni cechami, które predysponuj± ich do takiego rodzaju problemów, a mo¿e sam charakter ich pracy kieruje ich w bezlitosne ramiona depresji? Przyczyny mog± byæ z³o¿one, a styl ¿ycia oparty na braku sta³ych dochodów, nieregularnych godzinach pracy i izolacji mo¿e pog³êbiaæ trudno¶ci w radzeniu sobie. Oko³o 9 proc. osób nale¿±cych do tej kategorii relacjonowa³o, ¿e w ostatnim roku do¶wiadczy³o epizodu depresji.

"Co ciekawe, w¶ród osób zwi±zanych z rozrywk± i sztuk± czêsto obserwuje siê chorobê afektywno dwubiegunow±" - mówi Deborah Legge, doradca personalny w serwisie health.com. Zaburzenia maniakalno - depresyjne, bo o nich mowa, polegaj± na naprzemiennym wystêpowaniu epizodów depresji, czyli spadku nastroju, oraz manii, czyli  ponadprzeciêtnego jego wzrostu. Jak to wygl±da w praktyce? Otó¿ osoba dotkniêta zaburzeniem raz nie ma si³y na nic, towarzyszy jej wszechogarniaj±cy smutek, nie widzi sensu w jakimkolwiek dzia³aniu. Po jakim¶ czasie natomiast czuje siê niczym heros, który móg³by przenosiæ góry. W euforii chwyta siê kolejnych zadañ i projektów, pracuje niemal bez chwili wytchnienia. D³ugo¶æ trwania manii i depresji oraz ich natê¿enie jest zale¿ne od danego przypadku i stanowi o ostatecznej diagnozie. Czasem zdarza siê , ¿e epizody nadaktywno¶ci i przej¶ciowe, krótkie okresy depresyjne znacznie zwiêkszaj± efektywno¶æ i jako¶æ pracy osoby. Czasem sprawiaj±, ¿e zaci±ga ona liczne kredyty, podejmuje zobowi±zania, którym nigdy nie bêdzie mog³a sprostaæ. I tu zaczyna siê problem.

W wielu przypadkach zaburzenia nastroju w¶ród artystów pozostaj± niezdiagnozowane lub s± nieleczone.

Maj± wakacje, ferie, wolne weekendy - mog³oby siê wydawaæ, ¿e ¿ycie nauczyciela to istna bajka. Jest jednak druga strona medalu. To jeden z bardziej stresuj±cych zawodów - wynika ze statystyk. Po³owa nauczycieli przyznaje, ¿e zdarza³o im siê my¶leæ o rzuceniu pracy z powodu nadmiernego stresu - informuje guardian.co.uk.

Ponad 40 proc. kadry nauczycielskiej rezygnuje z pracy w przeci±gu 5 pierwszych lat od rozpoczêciakariery - wskazuj± badania przeprowadzone na nauczycielach w Wielkiej Brytanii. Jak jest na naszymrodzimym gruncie? Zawód nauczyciela nie cieszy siê presti¿em, a wymaga wiele: radzenia sobie zniekoniecznie zdyscyplinowanymi uczniami, ich rodzicami, spe³niania wymagañ kierownictwa szko³y,sprostania napiêtemu programowi nauczania. Gdzie jest miejsce na misjê szerzenia wiedzy? Ekspercizaznaczaj±, ¿e po jakim¶ czasie pracy w trudnych warunkach nawet nauczycielom z powo³aniazaczyna brakowaæ motywacji. Szczególnie, ¿e wynagrodzenie czêsto jest niewspó³mierne dowk³adanego wysi³ku. Co grozi nauczycielom? Wahania nastroju, wyczerpanie, stres, depresja czy na³ogi - to niektóre z konsekwencji, które mog± siê pojawiæ, gdy równowaga zostanie naruszona. Aby ich unikn±æ, kadra nauczycielska powinna dbaæ o swoje samopoczucie i szukaæ wsparcia, tak w do¶wiadczonych kolegach po fachu i przyjacio³ach, jak, o ile zajdzie taka potrzeba, u specjalistów zajmuj±cych siê pomoc± psychologiczn±.

Pracownicy administracji publicznej mog± cierpieæ z powodu wysokich oczekiwañ petentów i ma³ej kontroli nad ca³o¶ci± postêpowaniem- twierdz± specjali¶ci. To ich najczê¶ciej spotykamy na pierwszej linii frontu i to oni musz± radziæ sobie z wszelkimi naszymi za¿aleniami, skargami i frustracjami. A ¿e niejednokrotnie jeste¶my odsy³ani od okienka do okienka zazwyczaj nie mamy ju¿ wiele cierpliwo¶ci. Obrywa siê pani siedz±cej po drugiej stronie. Tymczasem ona jest tylko czubkiem góry lodowej, nie ma wp³ywu na to, jak wygl±da ca³e postêpowanie, jak funkcjonuje system.

Wzywamy ich, gdy co¶ idzie nie tak. Czym charakteryzuj± siê "naprawiacze"? Nieregularne godziny pracy, w niektórych przypadkach nocne zmiany b±d¼ konieczno¶æ interweniowania o najdziwniejszych porach dnia i nocy, praca w izolacji, wynagrodzenia zale¿ne od ilo¶ci zleceñ - to niektóre z czynników, które sprawiaj±, ¿e osobom wykonuj±cym zawody zwi±zane z naprawami czê¶ciej puszczaj± nerwy. No i, jak dodaj± eksperci, praca fachowca niejednokrotnie obejmuje nie tylko naprawy, a sprz±tanie naszego ba³aganu.

Przychodz± i nie tylko chc± od nas wyci±gn±æ informacje o zarobkach, ale tak¿e nak³oniæ nas do zakupu proponowanego przez nich produktu, który ma uchroniæ nasze finanse, ba tak¿e przysz³o¶æ, przed katastrof±. Tymczasem wiêkszo¶æ z nas nie lubi ani mówiæ, ani rozk³adaæ na czynniki pierwsze domowego bud¿etu. Szczególnie z obcymi. Jak siê okazuje, dla tego drugiego te¿ nie jest to komfortowa sytuacja.

Doradcy finansowi maj± wiêc zazwyczaj twardy orzech do zgryzienia. Byæ mo¿e dlatego za³apali siê do pierwszej dziesi±tki najbardziej zestresowanych. Co le¿y u pod³o¿a takiego stanu rzeczy? "To du¿a odpowiedzialno¶æ zajmowaæ siê pieniêdzmi innych. Tym bardziej ¿e w koñcu nikt nie ma kontroli nad tym, co stanie siê na rynkach finansowych" - mówi Deborah Legge. "W wykonywanie tego zawodu wpisane jest poczucie winy. Kiedy klienci trac± swoje oszczêdno¶ci zazwyczaj swoje pretensje kieruj± do doradców, którzy takie dzia³ania im zalecili" - dodaje.

Ostatnie dziesi±te miejsce na li¶cie przypad³o sprzedawcom. Dlaczego ta profesja sprzyja depresji? Powodów jest bez liku. Wymóg coraz to wy¿szych rezultatów, presja na wyniki, w wielu przypadkach dochód uzale¿niony od osi±gniêæ, nieregulowany czas pracy - to niektóre z mo¿liwych przyczyn. Praca sprzedawcy czêsto wi±¿e siê z ci±g³ym przemieszczaniem siê, podró¿ami. Bycie w rozjazdach mo¿e utrudniaæ relacje z bliskimi i przyjació³mi. To z pewno¶ci± nie jest profesja dla wszystkich, zazwyczaj wymaga stalowych nerwów, wytrzyma³o¶ci organizmu i gotowo¶ci

Oczywi¶cie ¿aden zawód nie powoduje automatycznego pojawienia siê zaburzeñ nastroju. Nawet wykonuj±c najbardziej stresuj±ce profesje mo¿emy cieszyæ siê dobrym stanem psychicznym. Dbajcie o siebie niezale¿nie od miejsca pracy, w którym przysz³o wam pracowaæ. I pamiêtajcie, tajemnic± dobrej pracy jest zapewnienie sobie odpowiedniej ilo¶ci braku pracy w postaci wieczornego relaksu czy urlopu. A je¶li to nie dzia³a? Mo¿e czas zastanowiæ siê, czy na pewno robiê, to co lubiê lub w takim miejscu, które umo¿liwia mi realizowanie potencja³u. Powodzenia.