Klimakterium to skutek zaniku czynności jajników. Charakteryzuje się spadkiem stężenia hormonów kobiecych we krwi: estrogenów o 40-60%, progesteronu nawet do minimalnego poziomu.
Klimakterium obejmuje okres przed menopauzą, menopauzę oraz okres po menopauzie. Przy czym menopauza oznacza ostatnią miesiączkę, po której występuje roczna przerwa. W Polsce klimakterium rozpoczyna się najczęściej ok. 45-go roku życia, menopauza pojawia się ok. 51-go roku życia. Przy czym czas rozpoczęcie i czas trwania klimakterium zależy od uwarunkowań genetycznych. Wpływ ma także styl życia kobiety. Stres i złe odżywiania mogą znacznie przyspieszyć procesy przekwitania.
Objawy
Symptomy rozpoczęcia się klimakterium oraz ich natężenie zależą od genetycznych uwarunkowań kobiety. Najczęstszymi jednak objawami są: uderzenia gorąca, nocne pocenie się, bóle i zawroty głowy, mrowienie i drętwienie rąk, zwiększenie się poziomu cholesterolu, brak równowagi emocjonalnej, stany depresyjne, problemy z pamięcią i koncentracją. Dochodzą do tego zaburzenia ze strony układy moczowo-płciowego: suchość pochwy, nietrzymanie moczu, ból przy stosunkach płciowych.
W okresie klimakterium kobiety, częściej niż mężczyźni, zmagają się z chorobami układu krążenia (choroba wieńcowa, zawał, udar mózgu) oraz kostnego. Przyczyną są zaburzenia równowagi hormonalnej. Obniża się również stężenie wapnia w tkance kostnej i dochodzi do osteoporozy.
Leczenie
Już pierwsze objawy klimakterium powinny skłaniać do konsultacji lekarzem. Leczenie może opierać się na hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) lub preparatach na bazie wyciągów ziołowych. Wybór metody musi być poprzedzony wywiadem, ponieważ stosowanie HTZ jest np. niewskazane przy zaburzeniach czynności wątroby, problemach zatorowo-zakrzepowych.
Niedogodności okresu klimakterium złagodzić może także odpowiedni styl życia: regularny ruch, odpoczynek, dieta, kontynuacja życia zawodowego.
