Różeniec górski zawiera wiele cennych dla organizmu substancji, takich jak m.in. fenoloalkohol, glikozydy, salidrozyd, rozarin, rozawin, rozin, liczne flawonoidy, fenolokwasy, kwasy organiczne (bursztynowy, cytrynowy, jabłkowy, szczawiowy), garbniki, tłuszcze, wosk, steryny, oksykumarynę, cukry.
Roślina charakteryzuje się grubą, soczystą i jasnozieloną łodygą. Jej wysokość nie przekracza 40 centymetrów. Kłącza różeńca górskiego są grube, poskręcane i wiją się płytko pod ziemią. Pocierane wydzielają zapach przypominający róże. Liście są mięsiste, u dołu jajowate, u góry zaś lancetowate. Pokrywa je gruba warstwa wosku, dlatego po dotknięciu pozostawiają tłusty osad na dłoniach. Charakteryzują się sinozieloną barwą, która jesienią zmienia się w żółtą lub czerwoną. Ma drobne żółte, czerwone lub zielone kwiaty.
Napar, tabletki, nalewka (z korzenia i łodygi).
Różeniec górski występuje przede wszystkim w strefie okołobiegunowej. Najczęściej można go znaleźć w Ameryce Północnej, Europie oraz Azji. W Polsce rośnie głównie w Sudetach i Karpatach.
Złoty korzeń ma działanie pobudzające, zwiększa wydajność i aktywność organizmu. Wzmacnia, uodparnia oraz chroni organizm przed szkodliwym wpływem stresu, środowiska oraz infekcjami.
Farmaceutyki zawierające różeniec górski należy przyjmować rano i, zwłaszcza w pierwszym etapie stosowania, w małych ilościach.
Długie lub przyjmowanie zbyt dużych dawek farmaceutyków zawierających wyciąg z korzenia różeńca górskiego może wywołać bardzo silne stany lękowe lub nadmierne pobudzenie.
Ostropest plamisty (silybum marianum)
Suplementy diety i zioła? Mogą osłabiać działanie leków i antykoncepcji