Więcej tematów zdrowotnych znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl.
Podwyższony cukier oznacza, że w naszym organizmie dzieje się coś, co zaburza prawidłową pracę gospodarki węglowodanowej. Nie można lekceważyć takich wahań, ponieważ mogą być zwiastunem stanu przedcukrzycowego, który powinien być dla nas sygnałem ostrzegawczym - może bowiem, ale nie musi, prowadzić do rozwoju cukrzycy. Jak rozpoznać, że poziom cukru może być podwyższony? Jest kilka rzeczy, na które warto zwrócić uwagę.
Zbyt wysokiemu poziomowi cukru mogą towarzyszyć następujące objawy:
Jeżeli zauważymy u siebie powyższe symptomy, powinniśmy umówić się na pobranie krwi w placówce medycznej, aby zbadać poziom cukru. Wyniki powinny zostać zinterpretowane przez lekarza, który oceni, czy konieczne jest wdrożenie dalszego postępowania i jakie powinny być następne kroki. Cukier warto jednak badać regularnie, a nie tylko wtedy, kiedy poczujemy, że coś może być nie tak. Dzięki temu będziemy spokojniejsi i jest szansa, że jeśli w naszym organizmie zacznie się dziać coś niepokojącego, zorientujemy się na jeszcze wczesnym etapie rozwoju ewentualnego schorzenia.
Podwyższony cukier jest zwykle skutkiem nieprawidłowej diety oraz zbyt małej (lub zerowej) aktywności fizycznej. Często pojawia się również u osób, które zmagają się z nadwagą lub otyłością. Warto więc wprowadzić takie zmiany w swojej diecie, aby była jak najbardziej zbilansowana, oraz zadbać o ruch. To wpłynie pozytywnie również na masę ciała.
Jakich zasad żywieniowych należy się trzymać?
Prawidłowy poziom cukru we krwi mierzony na czczo u zdrowego człowieka powinien mieścić się w zakresie 70-99 mg/dl. Gdy stężenie jest większe, ale nie przekracza wartości 125 mg/dl, mówi się o nietolerancji glukozy. W takiej sytuacji, pacjent powinien wdrożyć odpowiednią dietę. Jeśli jednak przekracza 125 mg/dl, lekarz zazwyczaj zleca wykonanie dodatkowych badań w celu zdiagnozowania cukrzycy. Z kolei po posiłku norma u zdrowego, dorosłego człowieka wynosi do 140 mg/dl.
Nieco inaczej wygląda to u osób starszych. Poziom na czczo powinien wynosić od 70 (80 według innych danych) do 99 mg/dl, zaś górna granica normy po posiłku nie powinna być wyższa niż 160-180 mg/dl. Niestety, ze względu na naturalne procesy starzenia się organizmu wzrasta oporność tkanek na działanie insuliny, jak również zmniejsza się jej wydzielanie, co wpływa na pojawienie się zaburzeń w poziomie cukru we krwi.