Stan przedcukrzycowy: jakie są jego objawy oraz na czym polega leczenie?

Stan przedcukrzycowy to stan, którego nie można bagatelizować, ponieważ jego wystąpienie zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę. Aby wykryć ten stan, należy wykonać test obciążenia glukozą. Leczenie tego schorzenia opiera się wyłącznie na wprowadzeniu zdrowej, zbilansowanej diety, a także aktywności fizycznej.

Stan przedcukrzycowy - objawy

Stan przedcukrzycowy to taki stan, gdy w organizmie występuje zbyt duże stężenie cukru, jednakże nie kwalifikuje się to jeszcze do cukrzycy. Stanu tego nie można bagatelizować, ponieważ w przypadku wystąpienia jego objawów, ryzyko zachorowania na tę chorobę zwiększa się od 3 do 10 razy. W związku z tym, że cukrzyca to choroba nieuleczalna, która może zakończyć się śmiercią (najczęstsze powikłania występują na tle sercowo-naczyniowym), w przypadku zdiagnozowania stanu przedcukrzycowego, należy natychmiast podjąć kroki, zapobiegające rozwojowi samej cukrzycy.

Bardzo często we wczesnym etapie stanu przedcukrzycowego nie występują żadne szczególne objawy. Wykrycie nieprawidłowości jest możliwe tylko poprzez badania przesiewowe. Do ich wykonania powinny nas skłonić następujące objawy:

• nadmierna senność,
• zmęczenie,
• nagłe zaburzenia wzroku,
• częstomocz,
• zwiększony apetyt oraz pragnienie.

Na cukrzycę oraz stan przedcukrzycowy szczególnie narażone są osoby z nadwagą oraz otyłe, a także osoby, w których rodzinie zdarzały się przypadki cukrzycy. Osoby te w szczególności powinny obserwować swój organizm i w przypadku nasilenia wymienionych objawów, powinny udać się do lekarza.

Cukrzyca: problem narodowy, a wiemy o niej tak niewiele. Poznaj najważniejsze fakty (nie mity)

Stan przedcukrzycowy - normy

Pierwszym krokiem leczenia stanu przedcukrzycowego jest jego zdiagnozowanie. Po wystąpieniu opisywanych objawów, lekarze zwykle zalecają wykonanie badań przesiewowych. Stan ten ma miejsce wtedy, gdy u pacjenta wystąpi co najmniej 1 z 3 badanych kryteriów:

• nieprawidłowa glikemia na czczo
• nieprawidłowa tolerancja glukozy
• zespół metaboliczny

Powyższe kryteria opisywane są za pomocą norm i przekroczenie każdej z nich może oznaczać rozwijanie się stanu przedcukrzycowego. Osoby, u których zdiagnozowano 2 z 3 wymienionych kryteriów, znajdują się w grupie bardzo dużego ryzyka rozwoju cukrzycy. Aby sprawdzić, czy u pacjenta nie występuje opisywany stan, wykonuje się test obciążenia glukozą. Test ten polega na:

• zbadaniu poziomu glukozy we krwi na czczo,
• doustnym spożyciu glukozy,
• zbadaniu poziomu glukozy po 2 godzinach od spożycia,
• niespożywaniu żadnych pokarmów ani wykonywania aktywności fizycznej przez okres trwania badania

Nieprawidłowa glikemia na czczo występuje wtedy, gdy poziom glukozy w organizmie na czczo wynosi od 100 do 125 mg/dl. Stężenie glukozy po dwóch godzinach od spożycia wynoszące od 140 do 199 mg/dl oznacza nieprawidłową tolerancję glukozy. Zespół metaboliczny ma miejsce wtedy, gdy zostają spełnione co najmniej 3 z 5 poniższych norm:

• poziom glukozy we krwi na czczo >100 mg/dl
• występuje zwiększony obwód talii (u kobiet >80 cm, u mężczyzn >94 cm)
• ciśnienie tętnicze skurczowe wynosi ≥130 mm Hg lub rozkurczowe ≥85 mm Hg
• stężenie HDL C u mężczyzn wynosi  <40 mg/dl, a u kobiet < 50 mg/dl
• stężenie triglicerydów jest większe niż 150 mg/dl

Stan przedcukrzycowy - leczenie

Leczenie stanu przedcukrzycowego opiera się wyłącznie na zmianie stylu życia. Na rynku nie istnieją żadne środki farmakologiczne, powodujące zniwelowanie stanu przedcukrzycowego. Ze względu na to, że najczęściej dotyka on osób, walczących z nadwagą lub otyłością oraz prowadzących siedzący tryb życia, aby zmniejszyć ryzyko powstania cukrzycy, osoby te powinny zmienić zarówno dietę jak i przyzwyczajenia, dotyczące aktywności fizycznej.

Stan przedcukrzycowy - dieta

Oprócz zwiększonej aktywności fizycznej, w leczeniu tego stanu, niezbędna jest prawidłowa, zbilansowana dieta. Podstawowe zasady żywienia osób, które walczą ze stanem przedcukrzycowym to:

• spożywanie produktów zawierających błonnik (najlepiej, jeśli pochodzi z warzyw) - spowalnia on przyswajanie cukru z pożywienia i działa oczyszczająco na jelita,
• wybieranie produktów z niskim indeksem glikemicznym - kasz, surowych owoców (nie suszonych), warzyw, pieczywa pełnoziarnistego,
• ograniczenie węglowodanów w diecie, a te które będą się pojawiać powinny należeć do grupy węglowodanów złożonych (grube kasze, pieczywo żytnie na zakwasie, komosa ryżowa. Węglowodany proste (cukier, miód, słodycze, owoce, dżemy, napoje) powinny być wyeliminowane z menu,
• zamiana niezdrowych tłuszczów (tłuszcz zwierzęcy, smalec) na zdrowe oleje (oliwa z oliwek),
• wprowadzenie regularności posiłków,
• ograniczenie ilości spożywanej soli.