Biochemia miłości romantycznej pod lupą naukowców
- Gdy mówimy, że miłość to połączenie serc i umysłów, to nie jesteśmy tak bardzo dalecy od prawdy - przekonują naukowcy z Wydziału Psychologii i Mózgu na Uniwersytecie Santa Barbara (USA). Podjęli się bowiem zbadania, na czym tak naprawdę polega romantyczna miłość. Wykorzystali najnowocześniejsze metody obrazowania mózgu, takie jak funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) oraz osiągnięcia genetyki.
Analizie poddali 19 świeżo poślubionych par. Mówiąc dokładniej, przeskanowali przy pomocy fMRI mózgi nowożeńców podczas gdy prezentowali im naprzemiennie zdjęcia partnerów oraz neutralnych ale bliskich znajomych. Uczestnicy eksperymentu dokonali też samooceny przy pomocy kwestionariusza badającego jakość relacji międzyludzkich, w tym w tzw. skali Erosa (to skala postaw wobec miłości, w tym wypadku miłości romantycznej). Badanie przeprowadzono tuż po ślubie, a potem po roku małżeństwa.
Przebadano także skład śliny uczestników eksperymentu poszukując genów wazopresyny, oksytocyny i dopaminy (substancje, które zdają się "cementować" przywiązanie do siebie par nornic).
- Utrzymywanie romantycznej miłości jest częścią szeroko zakrojonej strategii u ssaków, służącej rozmnażaniu i długotrwałemu przywiązaniu, na którą wpływa mózgowy system nagradzania (dopamina), złożone procesy poznawcze oraz czynniki genetyczne - mówi współautorka badań, Bianca Acevedo.
A nieco bardziej poetycko wniosek z badań jest taki, że jesteśmy gotowi podtrzymywać romantyczną miłość, aby zachować małżeństwo i rodzinę, dzięki neuroprzekaźnikom, takim jak dopamina i przy udziale kilku mutacji genetycznych.
Wyniki pierwszego w historii badania pt. "Po miesiącu miodowym: neuronowe i genetyczne korelaty miłości romantycznej u nowożeńców" opublikowano w czasopiśmie "Frontiers in Psychology".
Romantyczna miłość i jej utrzymanie są koordynowane przez regiony mózgu bogate w dopaminę, wazopresynę i oksytocynę
- Badanie pokazało, że utrzymywanie uczucia miłości wiąże się nie tylko z aktywacją regionów podkorowych, ale także z centrami mózgu wyższego rzędu. Ponadto, po raz pierwszy dowodzimy, że na skłonność do podtrzymywania miłości romantycznej może wpływać zmienność genetyczna - tłumaczy autorka
Chodzi tutaj o geny związane z zachowaniem łączenia się w pary, w tym z wiernością, z zachowaniami seksualnymi oraz społecznymi, takimi jak zaufanie i przywiązanie.
Źródła: MedicalXPress.com, Frontiers in Psychology
