Grzybica pachwin najczęściej występuje latem i często towarzyszy jej także grzybica stóp. Pojawienie się choroby następuje poprzez bezpośrednie zakażenie np. ręcznik. Najbardziej narażeni są mężczyźni, którzy noszą bardzo obcisłą i nieprzewiewną bieliznę. Grzybica powstaje na skutek ciągłego ocierania się i potliwości pachwin podczas ruchu. Powikłaniem nieleczonej grzybicy pachwin może być grzybiczne zakażenie penisa. Czynnikami ryzyka wystąpienia tego schorzenia jest otyłość oraz cukrzyca.
Grzybica pachwin - przyczyny
Grzybica pachwin jest chorobą, która częściej występuje u mężczyzn w wieku ok. 18-30 lat. Choroba nie rozwija się w zdrowym organizmie, ponieważ grzyby nie atakują nigdy zdrowej skóry. Zwiększenie szansy na zakażenie występuje w przypadku obniżenia odporności i współistniejących chorób przewlekłych, które skutkują zaburzeniem równowagi organizmu. Zakażenie następuje poprzez kontakt bezpośredni lub pośrednio, np. przez wspólny ręcznik czy gąbkę. Czynnikami ryzyka jest otyłość, nadmierna potliwość, cukrzyca, nieodpowiednia higiena osobista, a także noszenie bielizny i odzieży z materiałów sztucznych i nieprzewiewnych. Okolica pachwin jest bardzo dobrym miejscem do rozwoju zakażenia ze względu na dużą wilgotność i odpowiednią temperaturę. Zazwyczaj grzybica pachwin nie jest chorobą rozwijającą się pierwotnie, bardzo często jest ona przenoszona np. ze stóp. Chorobę wywołują grzyby z rodzaju Epidermophyton floccosum oraz Trichophyton rubrum.
Objawy grzybicy pachwin
Jak sama nazwa wskazuje grzybica rozwija się w okolicach pachwin, zazwyczaj symetrycznie po obu stronach. Charakterystyka schorzenia to:
- Występowanie rumieniowatych plam z odczynem zapalnym
- Złuszczanie naskórka
- Pojawiające się grudki i krostki, najczęściej w górnych odcinku skóry uda, w miejscu zetknięcia z workiem mosznowym
- Świąd w różnym stopniu nasilenia
- Zmiana barwy skóry od czerwonego po brązowe, z przejaśnieniem w części centralnej
Zmiany grzybiczne mogą się rozprzestrzeniać, najczęściej na okolice krocza i odbytu, a także pośladki, skórę podbrzusza i okolicę krzyżowo-lędźwiową. Choroba ma przebieg przewlekły i nie powinna być lekceważona, ze względu na możliwość wystąpienia wielu powikłań.
Diagnostyka grzybicy pachwin
Podstawą do odpowiedniej diagnostyki schorzenia jakim jest grzybica pachwin, jest prawidłowe rozpoznanie występujących objawów i odróżnienie ich od chorób o podobnych symptomach takich jak:
- Łupież rumieniowy
- Łuszczyca
- Wyprzeń
- Kandydoza
- Odparzenia
- Atopowe zapalenia skóry
- Łojotokowe zapalenia skóry
- Choroba Haileya-Haileya
W celu rozpoznania pobiera się wymaz do badania mikroskopowego. Zakażenie grzybami potwierdza się również poprzez ich hodowlę na specjalnie przygotowanych pożywkach.
Grzybica pachwin - leczenie
Leczenie grzybicy pachwin opiera się głównie na terapii farmakologicznej i stosowaniu maści, kremów, żeli i aerozoli, które zawierają substancję przeciwgrzybiczą. Choroba zazwyczaj ustępuje po około dwóch-czterech tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Najczęściej stosowanymi preparatami są klotrimazol, izokonazol, mikonazol, naftyfina. W przypadku występowania ciężkich zmian chorobowych stosuje się leki zawierające kortykosteroidy lub antybiotyki. Nie powinno się jednak stosować leków zawierających glikokortykosteroidy i przeciwgrzybicznych łącznie, ponieważ może to doprowadzać do poważnych konsekwencji zdrowotnych i działań niepożądanych. Jeżeli leczenie miejscowe nie przynosi efektów, można zastosować doustne leki przeciwgrzybiczne. W przypadku pojawienia się objawów, powinno się skonsultować chorobę z lekarzem, najczęściej dermatologiem.
Profilaktyka grzybicy pachwin
Profilaktyka przeciwko wystąpieniu grzybicy pachwin polega na utrzymywaniu odpowiedniej higieny osobistej. Powinno się stosować delikatne detergenty i dokładnie osuszać skórę ręcznikiem. Dodatkowo zaleca się noszenie luźnych i oddychających ubrań, które zapobiegają poceniu się i powstawaniu otarć. U osób z dużą potliwością i skłonnością do występowania odparzeń, zaleca się stosowanie specjalnych pudrów i zasypek które zapobiegają nadmiernej wilgotności. Powinno się także unikać miejsc publicznych takich jak basen, sauna czy solarium.
Niestety, choroba ma charakter nawrotowy, mimo całkowitego wyleczenia, objawy mogą się powtórzyć, dlatego osoby narażone na to schorzenie powinny być pod stałą kontrolą lekarza.
To także może cię zainteresować:
