Zapalenie penisa
Jeśli chodzi o choroby penisa, do najczęściej występujących należą zapalenia: zarówno samego prącia, jak i żołędzi bądź napletka. Podobne schorzenia mogą być wywołane przez różnego rodzaju drobnoustroje – wirusy, bakterie i grzyby, alergeny (lubrykanty/środki plemnikobójcze), a także przez urazy o charakterze mechanicznym.
Zapalenie penisa może być także symptomem szeregu innych chorób, w tym grzybicy, rzeżączki albo kiły. Na atak narażeni są przede wszystkim chłopcy i mężczyźni, którzy nie zostali obrzezani. Wszystkiemu winna jest mastka – biało-żółta substancja gromadząca się pod napletkiem, która składa się z resztek moczu, łoju, potu oraz nasienia. Jeśli nie jest ona regularnie wymywana, błyskawicznie staje się pożywką dla powyżej wymienionych patogenów. Stan zapalny rozwija się na żołędzi prącia oraz jej okolicach, wewnętrznej (a nawet zewnętrznej stronie napletka) oraz na cewce moczowej. Jakie są objawy tej choroby penisa?
- zaczerwienienie zmienionych chorobowo okolic,
- bolesność tych miejsc, pieczenie i swędzenie,
- ból nie tylko skóry prącia, ale i okolic (dyskomfort może sięgać nawet do pachwin),
- wydzielina z cewki moczowej,
- trudności z oddawaniem moczu,
- białe plamki i pęcherzyki na prąciu,
- zaciśnięcie napletka.
Po zaobserwowaniu powyższych symptomów należy niezwłocznie zasięgnąć opinii urologa, dermatologa bądź lekarza pierwszego kontaktu. Nieleczone, przewlekłe zapalenie może spowodować różę moszny i prącia, czyli ostre paciorkowcowe zapalenie, którego przebiegowi towarzyszy podniesiona temperatura. Inne groźne powikłania to zniekształcenia cewki moczowej albo uciążliwa choroba penisa: marskość prącia.
Nieważne, co wywołało stan zapalny penisa – w każdej sytuacji leczenie należy rozpocząć od wprowadzenia prawidłowej higieny narządów płciowych, która później stanie się podstawą profilaktyki nawrotów choroby. Oprócz tego specjalista pomoże dobrać stosowną metodę leczenia, które winno być wycelowane w konkretne patogeny. Często chorym zaleca się stosowanie maści z antybiotykiem oraz moczenie prącia w specjalnych roztworach leczniczych. Pomocne bywają również kąpiele w rozwodnionym nadmanganianie potasu. Takie leczenie daje wyraźną ulgę już po kilku dniach, a najczęściej po tygodniu bądź dwóch problem całkowicie znika. Przy bardziej opornych przypadkach konieczne jest stosowanie leków dobranych do wyniku wymazu z posiewem.
Gdy pacjent cierpi na stulejkę, może on zdecydować się na zabieg nacięcia napletka – umożliwi to łatwiejsze odchodzenie wydzieliny. W wyjątkowych przypadkach konieczne jest całkowite obrzezanie chorego.
Grzybica penisa
Jedną z dokuczliwych chorób penisa jest grzybica wywoływana przez drożdżaki Candida (zwykle Candida albicans). Z uwagi na budowę anatomiczną mężczyźni chorują na tę przypadłość znacznie rzadziej; wystarczy jednak, że występują pewne sprzyjające czynniki, a szanse na zakażenie znacznie wzrastają. Tak jest w przypadku:
- seksu z osobą zarażoną grzybicą (podczas stosunku drożdże przedostają się do cewki moczowej albo na skórę prącia, a dalej do gruczołu krokowego),
- antybiotykoterapii,
- osłabienia odporności,
- nieprawidłowej higieny miejsc intymnych,
- cukrzycy,
- stosowania lateksu lub środków plemnikobójczych.
Grzybica, podobnie jak inne choroby penisa, może dawać bardzo nieprzyjemne objawy; co ciekawe, w większości przypadków przebiega jednak bezobjawowo. Jeśli mężczyzna odczuwa jakieś dolegliwości, są to zwykle:
- swędzenie i pieczenie miejsc intymnych (zwłaszcza świąd żołędzi; trzeba wówczas zrobić wszystko, aby powstrzymać się od drapania, bo to może tylko zaszkodzić),
- zaczerwienienie newralgicznych okolic,
- sucha i popękana skóra wokół żołędzi,
- pieczenie przy oddawaniu moczu,
- może występować także białawy nalot na prąciu (taka grudkowata wydzielina ma nieprzyjemny zapach charakterystyczny na drożdży),
- przy znacznym podrażnieniu skóry zdarza się, że na penisie pojawiają się drobne pęcherzyki, które z czasem pękają i uwalniają krew albo ropę.
Do powikłań tej przykrej choroby penisa zaliczamy wtórne zakażenie gruczołu krokowego (związane z bolesnym parciem na mocz) oraz powstanie stulejki. Grzybica ma skłonność do częstych nawrotów; pozostawiona bez leczenia, może prowadzić nawet do bezpłodności. Leczenie grzybicy penisa to absolutna konieczność nawet wtedy, gdy choroba przebiega bezobjawowo – do powyższych powodów dochodzi jeszcze ryzyko wtórnego zakażenia drożdżycą partnerki seksualnej. Każdy ginekolog powinien przepisywać pacjentce lekarstwa zarówno dla niej, jak i dla jej partnera.
Najlepsze rozwiązanie w przypadku tej choroby penisa to leczenie farmakologiczne lekami doustnymi (antybiotykami). Zwykle pomocne jest także stosowanie maści przeciwgrzybiczych (np. klotrimazolu) oraz aplikowanie na wrażliwe okolice rozcieńczonego olejku z drzewa herbacianego. Przy leczeniu grzybicy penisa należy wyeliminować z diety produkty bogate w drożdże i cukry proste. Pamiętaj: choć grzybica prącia zdarza się o wiele rzadziej niż grzybica pochwy, schorzenie to wciąż jest bardzo niebezpieczne – trudno je zdiagnozować, a leczenie jest konieczne, żeby uniknąć przenoszenia zakażenia pomiędzy partnerami.
Rak prącia
Jedną z najgroźniejszych chorób penisa jest rak prącia. Jego rozwojowi sprzyjają:
- stany przedrakowe,
- zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (w skrócie HPV; zakażenie typu 16 oraz 18 występuje u 31-63% chorych),
- przewlekłe zapalenie żołędzi i napletka,
- stulejka (występuje u blisko 50% chorych),
- promieniowanie UV (np. chemofototerapia u chorych na łuszczycę),
- urazy prącia,
- palenie papierosów (podnosi ono zachorowalność na nowotworowe choroby penisa aż czterokrotnie!),
- zaniedbanie higieny okolic intymnych (jest to powiązane z rezygnacją z obrzezania),
- AIDS lub białaczka.
Rak prącia jest diagnozowany stosunkowo rzadko, choć w ostatnich latach – coraz częściej (liczba zachorowań wzrosła o 20%). Obecne zachowania seksualne mężczyzn, a także spadek liczby obrzezań podnoszą ryzyko zakażenia wirusem HPV. Choroba penisa początkowo przebiega bez żadnych wyraźnych symptomów. Dopiero z czasem objawia się zmianami w obrębie napletka, żołędzi lub trzonu prącia – mogą to być niegojące się owrzodzenia o wałowatych brzegach, stwardnienia, rosnące brodawki albo płaskie guzki. Są one zwykle bezbolesne, za to towarzyszy im wysięk ropny. Oprócz tego powiększają się pachwinowe węzły chłonne.
Diagnoza nowotworu opiera się na badaniach fizykalnych, które sprawdzają wygląd, umiejscowienie, ruchomość guza oraz głębokość naciekania. Żeby można było określić złośliwość raka, konieczne jest pobranie wycinka zmiany do badania histopatologicznego i wykonanie biopsji węzłów chłonnych. Obranie konkretnej metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Pacjent może się zdecydować na leczenie:
- chirurgiczne – jeśli chodzi o zabiegi oszczędzające, zalecana jest zwykle laseroterapia (przy raku przedinwazyjnym), obrzezanie (gdy nowotwór dotyczy wyłącznie napletka), glansektomia (gdy rak zajął jedynie żołędzie) bądź krioterapia (przy raku brodawkowatym prącia). Niestety zdarza się, że konieczna jest penektomia, czyli częściowa bądź całkowita amputacja prącia,
- radioterapię – brachyterapię albo teleradioterapię,
- chemioterapię – może być układowa albo miejscowa.
Jeśli nie występują przerzuty, pięcioletnie przeżycie wynosi od 90 do 100%. Szanse na pięć lat życia maleją w zależności od liczby przerzutów i miejsc zajętych przez nowotwór; grosze od przerzutów do węzłów pachwinowych są te do węzłów miedniczych (rokowania wynoszą wtedy od 0 do 15%). Nieleczeni pacjenci umierają zwykle w ciągu zaledwie dwóch lat.
Inne choroby penisa
- zapalenie plazmakomórkowe żołędzi Zoona – czyli stan zapalny objawiający się wilgotną, czerwono-brązową plamką wyrosłą na żołędzi albo napletku, który leczy się poprzez podawanie kortykosteroidów i wykonywanie zabiegów laserowych (w skrajnych przypadkach przez obrzezanie),
- kłykciny kończyste – wywołuje je wirus HPV,
- priapizm – długotrwały, bardzo bolesny wzwód, który nie ma nic wspólnego z podnieceniem – lekarz usuwa wtedy krew z ciał jamistych oraz płucze je solą fizjologiczną; poza kuracją lekarstwami konieczna bywa interwencja chirurgiczna,
- stulejka – schorzenie napletka, które utrudnia ściąganie go z żołędzi (należy usunąć go wówczas operacyjnie),
- załupek – choroba penisa, która uniemożliwia sprowadzanie napletka z powrotem na żołądź. Można ją wyleczyć wyłącznie poprzez nacięcie napletka aż do miejsca jego uwięźnięcia.
Aby szanse na wyleczenie choroby penisa były jak największe, konieczna jest błyskawiczna diagnostyka i jak najszybsze dopasowanie metody leczenia. Przełam więc naturalny wstyd i zdecyduj się na regularne kontrole u specjalistów.
To również może cię zainteresować:
Wszystko co powinieneś wiedzieć o wzwodzie
Wędzidełko napletkowe - co zrobić, gdy wędzidełko napletka jest zbyt krótkie lub naderwane?
![Pozbądź się tych produktów z lodówki, jeśli chcesz pozbyć się tłuszczu z brzucha [LISTA]](https://bi.im-g.pl/im/9e/9e/1c/z30008734II,Fast-Food.jpg)