Diplopia może mieć podłoże w zaburzeniach działania ośrodkowego układu nerwowego lub porażeniu ośrodków motorycznych oka. Może zostać także wywołana działaniem substancji odurzających, jako skutek uboczny niektórych leków lub jako objaw chorób jak stwardnienie rozsiane, miastenia czy wirusowe zapalenie mózgu.
Diplopia - przyczyny
Diplopia polega na podwójnym widzeniu obrazów przedmiotów. Zazwyczaj jest spowodowana uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego ale może mieć także podłoże w innych chorobach. Podwójne widzenie może być wywołane schorzeniami takimi jak:
- Podwinięcie rogówki
- Niezborność astygmatyczna
- Przymglenie rogówki
- Początkowy rozwój zaćmy
- Fiksacja siatkówkowa
- Zaburzenia umysłowe
- Niedowład lub porażenie mięśni gałkoruchowych
- Guzy oczodołu
- Złamania oczodołu
- Ostry zez
- Choroba Gravesa-Basedowa
- Nadciśnienie tętnicze
- Urazy głowy
- Choroby układu nerwowego (tętniaki, udary, stwardnienie rozsiane, bolerioza)
- Nerwica
- Wady wzroku
- Źle dobrane okulary
Diplopia nie jest chorobą, a jedynie objawem i dolegliwością znacznie pogarszającą jakość życia codziennego. Najczęściej jej pojawienie się świadczy o rozwoju jakiejś choroby.
Podwójne widzenie można podzielić na fizjologiczne i patologiczne. Pierwszy typ jest zazwyczaj niezauważalny i występuje nawet u zdrowych osób. Fizjologiczne podwójne widzenie charakteryzuje się tym, że główny punkt widziany jest pojedynczo, a inne punkty znajdujące się w tle są widziane podwójnie. W przypadku podwójnego widzenia patologicznego, już punkt główny jest widziany podwójnie. Diplopia patologiczna jest schorzeniem występującym często.
Obuoczne podwójne widzenie powstaje na skutek zaburzeń i nieprawidłowości odbierania obrazów przez prawe i lewe oko, poprzez ich niewłaściwy, wspólny odbiór na siatkówce. Po zasłonięciu jednego oka, podwójne widzenie ustaje.
Diplopia - objawy
Diplopia charakteryzuje się podwójnym widzeniem przedmiotów. Bardzo często mogą towarzyszyć temu bóle głowy, nudności, ból w okolicach skroni lub oczu, a także ból odczuwany podczas ruchów gałek ocznych.
Diplopia - diagnostyka i leczenie
W celu zdiagnozowania objawów podwójnego widzenia, niezbędna jest jak najszybsza konsultacja lekarska - okulistyczna oraz badanie neurologiczne. Badania przeprowadzane przez lekarza określają przyczynę nieprawidłowego widzenia (najczęściej przeprowadza się badania wielkości kąta zeza w dziewięciu ustawieniach oczu, badanie lokalizacji w przestrzeni, a także badanie z użyciem smugi świetlnej). Dodatkowo może okazać się konieczne wykonanie badania obrazowego głowy i oczodołów, a także wyeliminowanie innych chorób neurologicznych, chorób kręgosłupa, mięśni, chorób tarczycy lub chorób zakaźnych. Jeżeli podwójne widzenie jest objawem innej choroby niezwiązanej z okulistyką, leczenie powinno zostać podjęte u lekarza specjalisty np. endokrynologa, neurologa lub laryngologa.
Leczenie podwójnego widzenia opiera się na terapii przyczynowej. Często przeprowadza się zabiegi operacyjne, jeżeli patogeneza choroby leży w porażeniu mięśnia gałkoruchowego.
W sytuacji niewielkich dolegliwości i niewielkim podwójnym widzeniu zazwyczaj zaleca się okulary pryzmatyczne. W przypadku wystąpienia zeza porażennego często aplikuje się toksynę botulinową do mięśnia antagonisty porażonego mięśnia. Dzięki temu następuje zmniejszenie kąta zeza oraz jednocześnie zmniejszenie podwójnego widzenia.
Podwójne widzenie występuje nawet w przypadku zasłonięcia jednego oka i może mieć podłoże w zespole Marfana, astygmatyzmie czy przymgleniach rogówki. W tym typie diplopii także stosuje się leczenie przyczynowe.
Podwójne widzenie może się pojawić także u małych dzieci i objawia się zamykaniem jednego oka lub nieprawidłowościami w trzymaniu głowy.
To także może cię zainteresować:
