Czyrak powstaje poprzez zakażenie mieszków włosowych bakterią, jaką jest gronkowiec złocisty, natomiast czyrak gromadny powstaje na skutek zlania się kilku czyraków w jedno większe skupisko. Na skutek tego powstają czerwone, bolesne zgrubienia, często wypełnione ropą. Choroba ma charakter przewlekły i często bardzo obniża jakość życia, powodując wiele dolegliwości.
Czyrak gromadny może być wywołany wieloma czynnikami, a do grup ryzyka należą osoby starsze, z nieodpowiednią higieną osobistą, cierpiące na nawagę lub otyłość, którym towarzyszą choroby ogólnoustrojowe lub choroby przewlekłe uszkadzające warstwę ochronną skóry, cierpiące na choroby nerek i wątroby oraz z niedoborami odporności. Innymi czynnikami ryzyka są także:
Czyrak gromadny może zostać wywołany przez podrażanie lub silne otarcie skóry, na skutek golenia się czy ukąszenia owadów. Bardzo często może wystąpić u zdrowych osób, które mieszkają w większych zbiorowiskach np. akademikach, internatach, hotelach.
Czyrak gromadny najczęściej pojawia się na karku, w okolicy szyi i grzbietu. Objawia się on występowaniem czerwonych i bolesnych grudek, które często wypełniają się ropą. Nieleczone czyraki po kilku dniach samoistnie pękają. Jeżeli są one usytuowane głęboko, mogą spowodować powstanie blizn.
Do objawów, które towarzyszą czyrakowi zalicza się gorączkę, uczucie zmęczenia, ogólne osłabienie. Dodatkowo może wystąpić także obrzęk oraz powiększenie węzłów chłonnych, w szczególności szyjnych, pachowych i pachwinowych.
Po zauważeniu występujących zmian powinno się udać na konsultacje lekarską do lekarza internisty lub dermatologa. W przypadku zajęcia dużej powierzchni przez czyraki, niezbędne może okazać się leczenie antybiotykowe, które zapobiegnie dalszemu rozprzestrzenianiu się zakażenia. W przeciwieństwie do czyraków pojedynczych, czyrak gromadny jest trudny do wyleczenia domowymi sposobami, ale warto je zastosować w celu zmniejszenia objawów i dolegliwości.
W przypadku występowania dużych ropni, konieczne może okazać się ich chirurgiczne nacięcie w celu usunięcia ropnej wydzieliny. W sytuacji, gdy czyrak jest głęboki, umieszcza się w jamie po ropniu dren lub sączek, który zapobiega dalszemu rozwojowi bakterii. Zazwyczaj po takich zabiegach zostaje niewielka blizna.
W przypadku pojawienia się czyraka gromadnego, istotne jest jak najszybsze wprowadzenie leczenia, aby nie dopuścić do rozprzestrzenienia się zakażenia na inne tkanki. Nieleczony czyrak może doprowadzić do rozwoju ropni nerki w skutek przejścia gronkowca złocistego do krwioobiegu. Dodatkowo może rozwinąć się ropowica - stan zapalny tkanki podskórnej, który może dotknąć innych narządów, doprowadzając do ich niewydolności. Zdarza się, że w przypadku silnego zakażenia organizmu rozwija się uogólniona reakcja zapalna tzw. sepsa, która może doprowadzić nawet do zgonu.
Leczenie czyraka gromadnego opiera się na odpowiedniej dezynfekcji zakażonych miejsc specjalnym środkiem antyseptycznym. Lekarze powinni także pobrać posiew do badania mikroskopowego, w celu identyfikacji rodzaju bakterii, które wywołały zakażenie. Antybiotykoterapia jest niezbędna w przypadku wystąpienia zakażenia gronkowcem złocistym odpornym na leczenie metycyliną oraz w sytuacji, kiedy wystąpi zakażenie ogólnoustrojowe wywołujące zmniejszenie odporności. Leczenie czyraka gromadnego trwa zazwyczaj od dwóch do trzech tygodni.
W celu łagodzenia objawów można stosować ciepłe okłady, które zmniejszają ból i przyspieszają proces gojenia. Aby zapobiec powikłaniom związanym z zakażeniem powinno się używać mydeł antybakteryjnych oraz antybiotyków stosowanych miejscowo na powierzchnię chorobową. Czyrak rozprzestrzenia się poprzez dotyk, dlatego istotna jest odpowiednia dezynfekcja, a także wypranie pościeli, ubrań, ręczników które miały kontakt z zakażeniem.
To także może cię zainteresować: