Oponiak głowy - co to jest?
Oponiak jest łagodnym guzem mózgu - tylko 5 proc. z nich ma tendencje do zezłośliwienia. Guz ten tworzy się z komórek opony pajęczej lub twardej, o wiele rzadziej z opony miękkiej, a także z ziarnistości pajęczynówki. Oponiaki lokalizują się najczęściej śródczaszkowo, zdarzają się także w obrębie kanału kręgowego. Tego typu guzy pojawiają się najczęściej u kobiet (nawet 2 razy częściej, niż wśród mężczyzn), szczególnie między 40 a 70 rokiem życia. Zakłada się, że za częstsze występowanie oponiaka u kobiet odpowiadają hormony płciowe. U dzieci oponiaki właściwie nie zdarzają się. Najczęściej oponiaki umiejscawiają się w okolicy sierpa mózgu, siodła tureckiego, a także kości klinowej.
Objawy oponiaka
Zdarza się, że oponiak nie daje zupełnie żadnych objawów i jego rozwój przebiega niezauważony. Wszystko dlatego, że oponiaki rosną bardzo powoli, nawet przez wiele lat i odkrywa się je przypadkiem, przy okazji diagnozowania innych chorób. Najczęściej jednak jego obecność zdradzają pewne sygnały - są one, tak, jak w przypadku innych guzów, uzależnione od lokalizacji guza. Do najczęstszych objawów oponiaka należą:
- uporczywe bóle głowy
- przewlekłe napady padaczkowe
- zaburzenia wzroku, węchu i słuchu
- nawracające niedowłady po jednej stronie ciała
- zaburzenia czucia
- uczucie drętwienia twarzy
- wzrost ciśnienia śródczaszkowego
- zaburzenia świadomości
- obniżenie tętna
- wymioty
- zaburzenia mowy.
Tym, co powinno przede wszystkim zwrócić uwagę, są nawracające bóle głowy i napady padaczkowe - te dwa objawy w największym stopniu świadczyć mogą o pojawieniu się zmian w głowie. Oponiak rdzenia kręgowego z kolei powoduje dolegliwości bólowe, przypominające ból korzonków. Umiejscowiony na rdzeniu kręgowym najczęściej powoduje niedowład nóg, a nawet ich paraliż. Często także zaburza pracę zwieraczy.
Oponiak - diagnoza i leczenie
Każdy z wymienionych wyżej objawów powinien skłonić do wizyty u lekarza, a ten z kolei powinien zalecić pogłębioną diagnostykę. Podstawą w tym przypadku jest tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Bardzo prostym, a równocześnie wiele mówiącym badaniem, jest badanie dna oka - pomaga ono w wykryciu tarczycy zastoinowej. Im wcześniej wykryty oponiak, tym lepiej - w początkowej fazie nie potrzebne jest nic więcej poza kontrolą neurologiczną i radiologiczną. Jeśli jednak guz jest już duży i powoduje objawy, należy go chirurgicznie usunąć. Istnieje prawdopodobieństwo nawrotu, dlatego pacjent po operacji powinien być pod kontrolą lekarza przez kilka kolejnych lat. Jeśli jednak guz umiejscowiony jest w trudno dostępnym miejscu i nie można usunąć go w całości, bądź też występuje w odmianie złośliwej, dodatkowo stosuje się radioterapię.
Oponiak - rokowania
Oponiaki, jeśli nie występują w złośliwej formie, są dość łatwe do opanowania. Jeśli podczas operacji uda się usunąć guza w całości, jego wyleczenie w pełni jest jak najbardziej możliwe. Jeśli w ciele pacjenta pozostaną jakiekolwiek komórki nowotworowe (chociażby ze względu na trudne położenie guza i brak możliwości wycięcia go w całości), w 5-15 proc. przypadków dochodzi do wznowy. Zdarzają się one jednak stosunkowo rzadko, zazwyczaj w długim czasie po operacji - nawet po kilku latach, a wznowy przebiegają bezobjawowo.
Oponiak - przyczyny
Do czynników ryzyka w największym stopniu należą uwarunkowania genetyczne, a także narażenie na promieniowanie w okolicach głowy. Z tego właśnie względu oponiaki pojawiają się u coraz młodszych osób. Często pojawiają się samoistnie. Zakłada się także, że na tworzenie się oponiaków wpływ mogą mieć także hormony i częste infekcje wirusowe, jednak nie są to spekulacje potwierdzone.
To także może cię zainteresować:
