Osteoklasty bądź komórki kościogubne u zdrowej osoby regulują proces niszczenia starych, tworzenia się nowych kości (osteoblasty), a także przyśpieszają proces naprawczy po złamaniu. Dzięki zdolności wchłaniania bez problemu przenikają do wnętrza kości i dostarczają im niezbędnych do życia witamin i minerałów. Do nadmiernego rozmiękania dochodzi przy niektórych chorobach kości, jedną z nich są docierające do układu kostnego przerzuty nowotworowe. Wydzielany przez komórki nowotworowe czynnik wzrostowy sprawia, że osteoklasty zaczynają rozpuszczać zdrowe kości.
Zmiany w ich strukturze zazwyczaj obserwuje się u pacjentów z rakiem płuc, piersi, prostaty lub szpiczakiem mnogim. Przerzuty najczęściej widoczne są w kręgosłupie, miednicy, żebrach i kościach udowych i ramieniowych.
Typowe objawy osteolizoy
Najbardziej charakterystycznym objawem osteolizy jest ból zajętej przez chorobę kości. Jej szybki postęp sprzyja częstym, patologicznym złamaniom. Wskutek rozmiękania w organizmie chorego krąży bardzo duża ilość wapnia. Nadmiar tego pierwiastka może prowadzić do śpiączki, uszkodzenia nerek, zaburzeń rytmu serca. Czasem u chorych obserwuje się objawy anemii, zaburzenia krzepliwości, niewydolność jelit, złe wchłanianie a nawet zanik mięśni.
Jak się diagnozuje osteoliozę
Obecność przerzutów do kości potwierdzają badania obrazowe. Najdokładniejsze z nich pozwala wykryć osteolizę w bardzo wczesnym stadium rozwoju. Pozostałe z dostępnych aparatów tj. do RTG, scyntygraf (zazwyczaj wymaga wykonania zdjęcia rentgenowskiego) czy tomograf, nie są aż tak czułe i uwidaczniają jedynie duże zmiany.
Osteolioza - sposoby leczenia
Sposób postępowania ma ścisły związek ze skalą i szybkością z jaką postępują zmiany. Jeśli choroba bardzo szybko się rozwija zahamowanie przerzutów jest bardzo trudne. Na szczęście dzięki odpowiedniej terapii można złagodzić dolegliwość oraz zatrzymać rozpadanie się struktur układu kostnego. Zazwyczaj obok leczenia systemowego (chemioterapia, hormonoterapia) sięga się po tzw. inhibitory resorpcji kości oraz bisfosfoniany, czyli środki pozwalające zatrzymać ich niszczenie i częste złamania.
