Uraz bądź zabieg operacyjna to najczęstsze przyczyny obecności gronkowca w kościach. Pokryte specjalnym białkiem umożliwiającym łączenie komórek, sprawia, że bakterie bez większego problemu osadzają się na kościach. Wywołane w ten sposób zakażenie prowadzi do stopniowej degradacji kości oraz wtórnego kostnienia w obrębie okostnej.
Skalę zakażenia określa się w oparciu o dwa typy klasyfikacji - schemat Cierny'ego i Madera oraz Lew i Waldvogel. Pierwszy z nich powstaje w oparciu o lokalizację zmiany oraz zdolność immunologiczną organizmu. Druga koncentruje się na czasie jaki upłynął od zakażenia i wystąpienia objawów, a także sposobu w jak doszło do zakażenia.
Rozwijający się stan zapalny prowadzi do gromadzenia się ropy, która zaczyna się rozprzestrzeniać po okolicznych naczyniach. Stan ten prowadzi do znacznego wzrostu ciśnienia, co zaburza przepływ płynów ustrojowych (przede wszystkim krwi) i prowadzi do martwicy niedokrwiennej. Zaś oddzielające się od chorej kości fragmenty kości tworzą tzw. martwiaki kostne.
Jak się objawia zapalenie kości i szpiku
Najbardziej charakterystycznym objawem zapalenia kości i szpiku kostnego jest ból w zajętym przez chorobę miejscu. Bardzo często jest obrzęknięte i zaczerwienione. Duża grupa pacjentów skarży się na dolegliwości ze strony okolicznych stawów, głównie kolana.
U małych dzieci stan zapalny znacznie utrudnia poruszanie oraz wywołuje nadwrażliwość na dotyk. W skrajnych przypadkach pojawia się gorączka bądź dreszcze.
Zapalenie kości i szpiku - diagnoza
Obok wywiadu z pacjentem konieczne jest wykonanie badań obrazowych. Zlecane zazwyczaj RTG nie jest najlepszym rozwiązaniem. Towarzyszące chorobie zmiany będą na nim widoczne dopiero po upływie 2-3 tygodni od zakażenia. Dodatkowo wykonuje się podstawowe badania laboratoryjne, przede wszystkim badanie OB, CRP, rozmaz oraz posiew.
Aby określić typ patogenu odpowiedzialnego za rozwój choroby niezbędna jest biopsja. Na jej podstawie dobiera się odpowiedni antybiotyk.
Sposoby leczenia zapalenia kości
Postępowanie przy zapaleniu kości i szpiku zależy od stopnia i skali zmian w organizmie chorego. W pierwszej kolejności wprowadza się trwającą od 8 do 10 tygodni antybiotykoterapię. Część pacjentów zmuszona jest także przyjmować leki przeciwbólowe. Gdy zmiany są bardzo rozległe konieczny jest zabieg operacyjny i usunięcie zmienionego fragmentu kości.
Chory powinien leżeć z lekko uniesiona kończyna. Wraz ze stopniowym powrotem do zdrowia, po konsultacji z lekarzem, zaleca się aktywność fizyczną. Dodatkowo rekonwalescenci powinni stosować różnorodną dietę bogata w witaminy i mikroelementy.
