Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Tromboza, nazywana także zakrzepicą żył głębokich, dotyka przede wszystkim naczynia znajdujące się w kończynach dolnych. Choroba często rozwija się bezobjawowo, a brak leczenia ma bardzo poważne konsekwencje. Zdarza się, że oderwany fragment skrzepliny wraz z krwią zaczyna krążyć po ciele chorego. Wędrówka ta niejednokrotnie kończy się w okolicy płuc prowadząc do tzw. zakrzepicy płucnej, która stanowi zagrożenie dla życia.
Schorzenie diagnozowane jest u osób z nieprawidłową krzepliwością krwi spowodowaną długim unieruchomieniem, nowotworem czy uszkodzonymi ścianami żył. Medycyna tę grupę czynników zwiększających ryzyko zachorowania określa terminem triady Virchowa. Bywa także zapowiedzią żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Ryzyko zachorowania wzrasta u osób po 40 roku życia, otyłych oraz u kobiet w ciąży.
Według szacunków lekarzy, blisko połowa chorujących odczuwa bardzo słabe dolegliwości lub żadne, przynajmniej w pierwszej fazie rozwoju choroby. Dopiero kiedy ból, nawet przy dotyku staje się bardzo dokuczliwy zgłaszają się do lekarza. Tym, na co należy zwrócić szczególną uwagę to nadmierna ciepłota kończyny, jej zaczerwienienie, obrzęk oraz utrzymująca się gorączka. Czasem skóra zajętej kończyny jest nienaturalnie napięta i błyszcząca.
Znacznie rzadziej obserwuje się wypełnienie żył powierzchniowych, objaw Homansa (ból w kończynie dolnej tj. w łydce oraz za kolanem pojawia się przy zginaniu stopy, samo kolano w czasie testu jest wyprostowane), objaw Lowenberga-Maya (dyskomfort w kończynie wywołany jest owinięciem jej "rękawem" urządzenia służącego do pośredniego pomiaru ciśnienia tętniczego) czy objaw Payra (ból w podeszwie stopy wywołany silnym naciskiem na jej środek).
W przypadku zakrzepicy żył głębokich postawienie prawidłowego rozpoznania jest bardzo trudne, ponieważ typowe dla niej objawy mogą sugerować zupełnie inne schorzenie. Dlatego konieczne jest zlecenie szeregu dodatkowych i szczegółowych badań. Najskuteczniejszą metodą diagnostyczną przy tego rodzaju schorzeniach jest ultrasonografia metodą Dopplera . Niekiedy, dla uzyskania pełniejszego i jeszcze dokładniejszego obrazu wykonuje się rezonans magnetyczny.
Zakrzepica żył głębokich, w początkowej fazie leczenia, wymaga hospitalizacji. Pacjentom podawane są przede wszystkim środki na bazie heparyny drobnocząsteczkowej (wykorzystywana jest także w profilaktyce) pozwalające rozpuścić zalegającą w żyle skrzeplinę czy zator. Pobyt w szpitalu jest konieczny ponieważ lek musi być podany podskórnie, a nie domięśniowo co dla osoby niedoświadczonej może być trudne do wykonania.
W przypadku gdy zakrzep jest duży lub specyficznie umiejscowiony usuwany jest operacyjnie. Zabieg choć pozwala pozbyć się zatoru nie regeneruje ścian naczynia, dlatego dodatkowo wprowadza się farmakoterapię.
Aby zapobiec nawrotom choroby obok przyjmowania leków zaleca się noszenie specjalnych opasek elastycznych.
Bieganie chroni serce i wydłuża życie