Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Na zakażenie wirusem polio najbardziej narażone są osoby nie stosujące się do podstawowych zasad higieny. Zazwyczaj trafia on do organizmu człowieka poprzez kontakt z fekaliami czy zanieczyszczoną żywnością. Dlatego najwięcej przypadków zachorowań na polio odnotowuje się w krajach, w których dostęp do bieżącej wody oraz środków sanitarnych jest bardzo ograniczony.
Objawy Choroby Heinego-Medina
Choroba Heinego-Medina prowadzi przede wszystkim do porażenia nerwów obwodowych, co niejednokrotnie skutkuje trwałym kalectwem lub śmiercią pacjenta. Tuż po zakażeniu patogen dociera do jelit gdzie przez około 12 dni dojrzewa i namnaża się. Jeśli organizm nie rozpozna w tym czasie zagrożenia i nie wytworzy przeciwciał wirus dociera do układu krwionośnego oraz węzłów chłonnych (tzw. wiremia pierwotna). Na tym etapie choroby układ immunologiczny nadal jest wstanie sam pokonać zagrożenie (tzw. zakażenie poronne), w sytuacji, gdy pozostaje on uśpiony patogen dociera do komórek ośrodkowego układu nerwowego (tzw. wiremia wtórna). W zależności od uszkodzonej przez wirusa struktury medycyna wyróżnia kilka typów polio:
- bezobjawowy (stanowi największą grupę zakażeń)
- zakażenie poronne
- jałowe zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych
- postać porażenna
- postać rdzeniowa (charakteryzuje się asymetrycznym porażeniem mononeuronów - odpowiadają za czucie oraz skurcze - w mięśniach, szczególnie tych znajdujących się w kończynach)
- postać rdzeniowa (polio zaatakowało podstawę mózgu oraz jądra nerwów czaszkowych, ośrodek oddechowy i układ krążenia w rdzeniu przedłużonym)
- postać opuszkowo-rdzeniowa (łączy w sobie asymetryczne porażenie mięśni ze zmianami wywołanymi zajęciem podstawy mózgu)
- zapalenie mózgu
- zespół poporażenny (tzw. zespół post-polio)
W przypadku zakażenia poronnego dominuje gorączka , biegunka, ból gardła. Zmiany w obrębie układu oddechowego bardzo często mylone są z grypą. U pacjentów, u których nie wystąpiło porażenie pojawiają się zmiany neurologiczne objawiające się sztywnieniem szyi, nadwrażliwością na światło . Niekiedy, szczególnie w postaci porażennej dochodzi do uszkodzenia mięśni w kończynach, ale i tych odpowiedzialnych za oddychanie.
Diagnoza Choroby Heinego-Medina
Rozpoznanie polio opiera się o wywiad z pacjentem, analizę objawów oraz identyfikację szczepu wywołującego chorobę. Za materiał, na podstawie, którego izoluje się wirusa to zazwyczaj 2 próbki kału pobrane w 1 lub 2 dniowym odstępie, po upływie 4 tygodni od wystąpienia pierwszych objawów.
Leczenie Choroby Heinego-Medina
Najlepszym i najskuteczniejszym sposobem walki z chorobą są szczepienia, dzięki obowiązkowi ich wykonywania w Europie udało się ją praktycznie wyeliminować i od blisko 10 lat nie odnotowano żadnego zachorowania. Pierwsza dawka leku chroniącego przed polio podawana jest między 3 a 4 miesiącem życia dziecka.
Choroba Heinego-Medina jest chorobą bardzo niebezpieczną i trudną w leczeniu i niejednokrotnie prowadzącą do śmierci pacjenta. W sytuacji gdy dojdzie do zakażenia konieczna jest izolacja oraz hospitalizacja pacjenta. Leczenie ogranicza się do podawania leków przeciwbólowych oraz zmniejszających skurcze mięśni . W skrajnych przypadkach konieczna jest sztuczna wentylacja i nawadnianie. Łagodzenie ostrych objawów trwa zazwyczaj od 4 do 6 tygodni po jego zakończeniu większość pacjentów opuszcza szpital.
Bardzo cenną formą leczenia jest fizjoterapia. Zdarza się, że uszkodzenie mięśni jest trwałe i z pomocą ćwiczeniem można przywrócić kończynom dawną sprawność.
Czytaj także:
Meningokoki i sepsa: komu realnie zagrażają?
Choroba Schönleina-Henocha (Choroba Schonleina-Henocha, plamica alergiczna)
