Odpowiedzialne za rozwój choroby nicienie Gnathostoma spinigerum i Gnathostoma hispidum zazwyczaj rozwijają się w układzie pokarmowym zwierząt domowych, szczególnie psów i kotów. Wydalane wraz z kałem larwy trafiają do wody, gdzie zjadane są przez oczliki (rodzaj skorupiaków), które stanowią pożywienie niektórych ryb, żab, węży, kurczaków i kaczek. Człowiek najczęściej zaraża się jedząc źle oczyszczone i niedogotowane mięso ryb lub drobiu.
Objawy
Jednym z bardziej typowych objawów gnatostomozy jest uporczywy kaszel, gorączka, wymioty oraz krwiomocz . Skórę chorego pokrywają swędzące i "przemieszczające się" obrzęki, najczęściej zlokalizowane są one w okolicy oczu oraz kończynach dolnych. U niektórych pacjentów krwawe wybroczyny pokrywają także narządy wewnętrzne. Dodatkowo, wędrujące wzdłuż nerwów larwy wywołują silny, przeszywający ból korzeniowy, parestazje a w konsekwencji porażenie. Zajęcie ośrodkowego układu nerwowego może dojść do rozwoju zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz zapalenia mózgu.
Diagnoza
Rozpoznanie najczęściej stawia się w oparciu o wywiad z pacjentem oraz analizę objawów. Aby uzyskać pewność zleca się badanie krwi (wykazują znaczny wzrost eozynofilii, czyli jednego z typów białych krwinek) oraz próbek kału pod kątem obecności larw lub jaj pasożyta.
Leczenie
W leczeniu gnatostomozy stosuje się przede wszystkim leki przeciwpasożytnicze, szczególnie pochodne benzimidazolu. Kuracja trwa zazwyczaj trzy tygodnie i, obok przyjmowania farmaceutyków, konieczne jest chirurgiczne usunięcie nicieni. Lek nie powinien być podawany kobietom w ciąży , szczególnie w pierwszym trymestrze.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza
