Zapalenie gruczołu krokowego to schorzenie, które nie zagraża życiu, ale może być przyczyną złego samopoczucia oraz stresu.
Niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego dotyczy większości chorych i zazwyczaj ma postać zapalenia przewlekłego. Nie znana jest przyczyna choroby. Schorzenie jest trudne do wyleczenia.
Symptomami zapalenia gruczołu krokowego są: niewyraźne bóle w pobliżu podbrzusza, krocza, moszny i odbytu, częstomocz i bolesne oddawanie moczu. Dołączyć się także mogą zaburzenia ejakulacji.
Chory skarży się na bolesny lub przedwczesny wytrysk oraz niewielką wydzielinę z cewki. Do tego dochodzi rozdrażnienie ogólne oraz apatia.
Przyczyną zapalenie bakteryjnego są najczęściej zakażenia z dróg moczowych lub drogą krwiopodobną. Przyczyną ostrego zapalenie najczęściej jest pałeczka okrężnicy, może być także rzeżączka.
Objawami choroby są pojawiające się nagle: gorączka, ostre bóle krocza, podbrzusza, problemy z oddawaniem moczu, obrzęk gruczołu krokowego, który może nawet zatrzymać mocz.
Często potrzebna jest hospitalizacja.
Zapalenie bakteryjne przewlekłe jest w wielu przypadkach następstwem zapalenia ostrego, ale zazwyczaj powodem jest przeszkoda w cewce lub urologiczne zabiegi przez cewkowe. Chory odczuwa dolegliwości takie same jak przy zapaleniu niebakteryjnym.
Zapalenia gruczołu krokowego jest trudne do wyleczenia ze względu na częste nawroty.
W przypadku ostrego zapalenia bakteryjnego lekarz urolog zazwyczaj podaje antybiotyk. Następnie przez kilka tygodni chory otrzymuje leki doustne. Postać przewlekłą zapalenia bakteryjnego leczy lekami doustnymi przez minimum 4-6 tygodni.
Postać niebakteryjna polega początkowo na przestrzeganiu zaleceń lekarza co do diety i higieny (uważać na przechłodzenie, alkohol, ostre przyprawy), następnie podawaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych.