Nie są znane powody jej powstawania. Podejrzewa się zarówno paciorkowce i rotawirusy, jak i jakieś mutacje genetyczne. Najczęściej chorują chłopcy w wieku poniżej 5. lat (najwięcej zachorowań w wieku 18 miesięcy). Zachorowania powyżej 8. roku życia i u dorosłych są bardzo rzadkie. Choroba sporadycznie może prowadzić do śmierci w wyniku zawału serca.
Objawy
Objawami Zespołu Kawasaki są: wysoka gorączka (powyżej 38C) trwająca dłużej niż 5 dni odporna na działanie leków przeciwgorączkowych, wysypka skórna w okolicach krocza, na tułowiu i kończynach, powiększone węzły chłonne, zaczerwienione, spierzchnięte i pękające wargi, zapalenie spojówek, obrzmienie brodawek języka oraz grzbietów dłoni i stóp.
W końcowym okresie choroby łuszczy się skóra na opuszkach palców.
Do powyższych objawów dołączają się także schorzenia innych narządów: zapalenie stawów, wątroby, opon mózgowo-rdzeniowych, nieżyt żołądkowo-jelitowy. Nie leczona choroba prowadzi do problemów z układem sercowo-naczyniowym. Pojawiają się stany zapalne naczyń wieńcowych oraz tętniaki, które zagrażają przede wszystkim życiu chłopców poniżej 2. roku życia.
W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do zmian w mięśniu sercowym, osierdziu i zastawkach serca.
Diagnostyka
Konieczne jest wykluczenie: odry, płonicy, guzkowego zapalenia tętnic, mononukleozy zakaźnej, gorączki reumatycznej, zespółu Reitera oraz zespółu Stevensa-Johnsona.
Przeprowadza się badania krwi. O chorobie świadczy podwyższone OB, leukocytoza, CRP we krwi.
Leczenie
Konieczna jest hospitalizacja. Choremu podaje się dożylnie immunoglubinę oraz kwas acetylosalicylowy. Ponadto w celu obniżenia temperatury podaje się kortykosterydy.
Zobacz także: Pląsawica Huntingtona Choroba Pompego Choroba Krabbego
