Różyczka jest chorobą zakaźną dzieci, ale może też wystąpić u osób dorosłych. Najczęściej atakuje w okresie jesienno-zimowym. Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową, poprzez bezpośredni kontakt z chorym, pośredni kontakt z zainfekowanymi przedmiotami.
Różyczka może powodować wiele powikłań, m.in.: różyczkowe zapalenie mózgu, różyczkowe zapalenie stawów i plamicę różyczkową. Przechorowanie różyczki daje odporność na całe życie.
Najgroźniejsza różyczka jest dla kobiet w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, ponieważ może prowadzić do poronienia, obumarcia płodu i wad wrodzonych m.in.: uszkodzeń układu sercowo-naczyniowego i nerwowego, a także wzroku i słuchu. Większość dzieci z takimi wadami wrodzonymi umiera w pierwszym roku życia.
Objawy
Okres inkubacji choroby trwa 2-3 tygodnie. Na początku pojawia się wysoka gorączka, następnie drobne plamki wysypki, które łączą się i tworzą zaczerwienione miejsca. Wysypka ginie szybko, po 2-3 dniach, nie pozostawia żadnych śladów. Może pojawić się drobne łuszczenie. Odczuwalne jest także powiększenie węzłów chłonnych, które dotykane mogą sprawiać ból.
Na tydzień przed pojawieniem się wysypki i ok. 3-5 dniach po chory może zarażać innych.
Leczenie
Leczenie jest objawowe. Podaje się leki obniżające temperaturę, ewentualnie leki na ból stawów. Konieczne jest pozostanie w domu w celu zahamowania rozprzestrzeniania się wirusa.
Ciężarnym kobietom, które miały kontakt z osobą chorą zaleca się podanie gamma-globuliny.
Profilaktyka
Najskuteczniejszą metodą ochrony przed różyczką jest szczepionka. Podaje się ją w wieku 13-14 miesięcy, a potem w wieku 13 lat. Trwałość ochrony to ok. 10 lat.
Kobiety planujące ciążę, które nie mają przeciwciał, mogą także się zaszczepić. Trzeba to zrobić na co najmniej 3 miesiące przed planowanym zajściem w ciążę.
