Nadciśnienie płucne charakteryzuje się podwyższonym ciśnieniem w krążeniu płucnym, czyli krwioobiegu miedzy prawą komorą a lewym przedsionkiem serca. U chorych ciśnienie w tętnicy płucnej mierzone w spoczynku wynosi lub przekracza 25mmHg. Najrzadszą i najtrudniejszą w leczeniu odmianą schorzenia jest tętnicze nadciśnienie płucne.
Objawy
Nadciśnienie płucne dotyka pięć z miliona osób. Rzadkość występowania i specyficzne objawy sprawiają, że często bywa mylone z innymi chorobami jak astma, nerwica czy anemia. Pierwszymi symptomami są duszności, poczucie braku powietrza, zmęczenie oraz omdlenia po dużym wysiłku fizycznym. Z rozwojem nadciśnienia pacjentowi zaczyna dokuczać suchy kaszel , chrypka, bóle w klatce piersiowej podczas wysiłku oraz krwioplucie.
Diagnoza
Nadciśnienie płucne dzieli się na 6 typów:
- tętnicze nadciśnienie płucne
- choroba zrostowa żył płucnych
- nadciśnienie płucne spowodowane chorobą lewej komory serca
- nadciśnienie płucne w przebiegu chorób układu oddechowego
- nadciśnienie płucne zakrzepowo - zatorowe
- nadciśnienie płucne o niejasnej przyczynie
Zmiany typowe dla nadciśnienia płucnego wykazuje badanie RTG klatki piersiowej. U chorych badanie pokazuje poszerzenie pnia płucnego, powiększenie sylwetki serca tj. prawej komory i prawego przedsionka oaz zmniejszenie przepływu krwi przez naczynia płucne. Dodatkowo mierzy się wartość skurczowego ciśnienia w tętnicy płucnej. Jednym z elementów diagnozy jest test wysiłkowy. Pacjent przez ok. 6 minut maszeruje, najczęściej przez szpitalny korytarz. Następnie mierzone jest ciśnienie, tętno oraz saturacja krwi włośniczkowej (krew pobierana z płatka usznego lub opuszka palca).
Na podstawie intensywności objawów określa się stopień rozwoju choroby:
I klasa
aktywność fizyczna nie jest ograniczona, nie wywołuje duszności, zmęczenia, bólu w klatce piersiowej ani stanu przedomdleniowego
II klasa
niewielkie ograniczenia przy codziennej aktywności fizycznej , dolegliwości nie występują w stanie spoczynku, pojawiają się tylko przy dużym wysiłku
III klasa
aktywność fizyczna jest w znacznym stopniu ograniczona, codzienne czynności, jak samodzielne mycie, ubieranie czy spacer wywołują zmęczenie, duszności i kołatanie serca, nie występują w spoczynku
IV klasa
objawy prawokomorowej niewydolności serca pojawiają się w spoczynku, każda aktywność je nasila
Leczenie
W początkowej fazie choroby stosuje się leczenie farmakologiczne. Chory dostaje leki przeciwkrzepliwe, prostacykline (hormon tkankowy wytwarzany przez ściany naczyń krwionośnych pod wpływem enzymów). Dodatkowo ogranicza się zawartość sodu w diecie oraz stosuje tlenoterapię (leczenie tlenem). W cięższych przypadkach konieczny jest przeszczep serca i płuca.
