Od rodzaju pyłu zależy odmiana choroby. Może występować pylica węglowa (pył węglowy), pylica krzemowa (pył krzemionki krystalicznej), pylica azbestowa (włókna azbestowe), pylica aluminiowa (pyły sproszkowanego glinu), pylica bawełniana (włókna bawełny), pylica talkowa, pylica żelazowa, pylica berylowa itd.
Długotrwałe wdychanie tego rodzaju pyłów może powodować niewydolność oddechową. Najbardziej narażone na tę chorobę są osoby, mające z racji wykonywanego zawodu kontakt z pyłami: górnicy, spawacze elektryczni, pracownicy przemysłu ceramicznego, kamieniarskiego, tekstylnego, wytwórni środków chemicznych itp.
Najbardziej charakterystycznym objawem jest stan zapalny oskrzeli. Chory odczuwa duszności, często kaszle i odksztusza plwocinę, która może mieć zabarwienie zbliżone do substancji, która chorobę wywołuje (np. czarny przy pylicy węglowej). Następnie może pojawić się rozedma płuc i niewydolność krążenia prawokomorowego.
Leczenie pylicy jest leczeniem objawowym dążącym do opanowania nieżytu dróg oddechowych i niewydolności krążeniowej. Stosuje się także badania diagnostyczne, które pozwalają rozpoznać i kontrolować chorobę.
Pylicą zajmują się lekarze pulmonolodzy, ale także interniści i lekarze rodzinni.
Osoby narażone na kontakt z pyłami powinny regularnie przeprowadzać badania kontrolne i nadzorować swój stan zdrowia. Ponadto ważne jest sprawdzanie maszyn w miejscu pracy oraz zmienianie miejsc pracy, aby pracownik nie był narażony na ciągłe przebywanie w zapylonym otoczeniu.