Zależą od intensywności zarażenia i okresu rozwoju pasożyta:
- obrzęk, zaczerwienienie i świąd w miejscu wniknięcia larwy
- przy zagnieżdżeniu larw w płucach: kaszel, zapalenie oskrzeli, duszność , krwioplucie, zapalenie płuc
- przy zagnieżdżeniu larw w jelitach - bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, wzdęcia, utrata apetytu, osłabienie, chudnięcie
Zakażenie larwami węgorka jelitowego, który wnika przez skórę do organizmu i pasożytuje w przewodzie pokarmowym. Choroba rozwija się w następstwie zarażenia drogą pokarmową (żywność, woda ) lub jako nadkażenie skóry w okolicy odbytu.
Większe u osób nieprzestrzegających higieny osobistej i higieny posiłków.
Nieleczona prowadzi do postępującego wychudzenia i osłabienia.
Badanie kału (ewentualnie treści dwunastniczej, śliny lub moczu ) na obecność węgorka jelitowego.
Wizyta u lekarza pierwszego kontaktu, który przepisze leki przeciwpasożytnicze lub skieruje na leczenie do specjalistycznych ośrodków zajmujących się leczeniem chorób pasożytniczych.
Ochrona skóry przy pracach ziemnych, mycie owoców i warzyw, unikanie picia nieprzegotowanej wody pochodzącej z niepewnego źródła.