Podstawowym celem badania angiografii nerkowej jest sprawdzenie, czy krew w samych nerkach oraz powiązanych z nią naczyniach krwionośnych przepływa bez zarzutów. Do jego wykonania konieczny jest cewnik, przez który podaje się środek cieniujący oraz aparat do badania rentgenowskiego.
Angiografia nerkowa - po co i kiedy jest zlecana?
Podstawę do wykonania angiografii stanowi podejrzenie zwężenia tętnicy nerkowej, torbiel, guz oraz podejrzenie zupełnego braku unaczynienia narządu (tzw. zawal nerki, więcej o schorzeniu i sposobie jego leczenia przeczytasz tutaj). W czasie badania lekarz ocenia unaczynienie pnia tętnicy nerkowej oraz naczyń wewnątrznerkowych.
Wykonanie angiografii zleca się także w przypadku:
- nadciśnienia tętniczego
- zwężenia tętnicy nerkowej
- zmian w naczyniach w obrębie układu moczowego
- guza nerek lub nadnerczy
- zatoru tętnicy nerkowej
- urazu nerek
- przeszczepu narządu i oceny jego unaczynienia
Angiografia nerkowa - jak się przygotować?
Przed samym badaniem pacjent musi wykonać serię badań. Najczęściej zleca się badanie kreatyniny oraz ocenę krzepliwości krwi. Angiografia nerkowa musi być wykonana na czczo, ważne jest aby pacjent miał nie tylko pusty pęcherz, ale i jelita. Jeśli nie było wypróżnienia, konieczna jest lewatywa. Ma to znaczenie ponieważ, czasem zdarza się, że zalegający kał może przysłaniać drogi moczowe.
Uwaga! Jeśli masz skazę krwotoczną, uczulenie na kontrast, jesteś w ciąży lub stale przyjmujesz leki musisz poinformować o tym lekarza.
Jak wygląda badanie?
Badanie angiografii nerkowej wykonywane jest w znieczuleniu miejscowym, ogólne stosuje się jedynie u małych dzieci. W czasie angiografii pacjent musi leżeć na wznak. Po odkażeniu skóry mniej więcej na wysokości pachwiny wprowadza się cewnik, przez który podaje się znieczulenie (czasem w miejscu wkłucia tworzy się niewielki krwiak). Następnie dociera się do tętnicy udowej, z pomocą specjalnej igły prowadzi się tzw. cewnik naczyniowy, który przez powłoki brzuszne biegnie aż do odejścia tętnic nerkowych lub też bezpośrednio do jednej z tętnic. Dopiero wtedy łączy się go z aparatem aplikującym kontrast.
Specjalny materiał, z jakiego zrobiono cewnik sprawia, że bardzo łatwo można go śledzić na monitorze rejestrującym przebieg badania (zazwyczaj korzysta się z tomografu, rezonansu bądź aparatu rentgenowskiego).
Badanie angiografii nerkowej trwa zazwyczaj kilkadziesiąt minut. O dalszym postępowaniu i ewentualnej hospitalizacji decyduje lekarz.
