Angiografia to badanie wymagające użycia kontrastu. W zależności od tego gdzie zostanie podany, pozwala dokładniej obejrzeć jedną, konkretną tętnicę lub większą grupę naczyń. Badanie zalecane jest przede wszystkim tym pacjentom, u których podejrzewa się tętniaka, malformację naczyniową lub nowotwór. W tym ostatnim przypadku badanie - bardzo często - pomaga zdecydować czy możliwe jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego, czy należy go zaniechać.
Angiografia mózgu - jak to wygląda?
Wskazanie do badania stanowią niepokojące zmiany widoczne w tomografii komputerowej, Dopplerze lub USG. Angiografia wykonywana jest na czczo, w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym (głównie u dzieci) i może trwać nawet dwie godziny. Do jego wykonania konieczny jest środek cieniujący oraz urządzenie wykonujące zdjęcia rentgenowskie. Kontrast może być podany na dwa sposoby. W pierwszym wariancie aplikowany jest bezpośrednio do badanego naczynia, w drugim przypadku sięga się po cewnik. Przez tętnicę udową, pachwinową lub ramienną z pomocą dużej igły wprowadza się prowodnik, a następnie umieszcza cewnik. Obie metody są równie popularne.
Angiografia mózgu - kiedy jest niebezpieczna?
Mimo że badanie angiografia mózgu, samo w sobie, jest bardzo bezpieczne w niektórych przypadkach nie może być wykonane. Dyskwalifikuje się przede wszystkim osoby z chorobą tarczycy (wole nadczynne), osoby uczulone na środek cieniujący, z wysokim ciśnieniem, skazą krwotoczną, kobiety w ciąży lub w drugiej połowie cyklu, gdy istnieje prawdopodobieństwo zapłodnienia.
Czasem zdarza się, że badani, choć nie są uczuleni na kontrast źle na niego reagują. Do najczęstszych powikłań należą: wymioty, nudności czy zawroty głowy. Może pojawić się niewielkie krwawienie, wysypka lub obrzęk w miejscu nakłucia. W skrajnych przypadkach dochodzi do oderwania części tętnicy lub blaszek miażdżycowych, zakrzepu wewnątrznaczyniowego czy zapaści naczyniowej.
