Więcej ważnych informacji o zdrowiu znajdziesz na naszej stronie głównej Gazeta.pl
Najwięcej potwierdzonych zakażeń małpią ospą stwierdzono w Wielkiej Brytanii, Niderlandach oraz Portugalii. Najwyższą liczbę podejrzeń infekcji zanotowano zaś w Kanadzie. Pozostałe zgłoszenia dotyczą takich państw jak: Australia, Belgia, Francja, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Szwecja oraz Stany Zjednoczone. Ostatni przypadek dotyczy Austrii.
W oparciu o obecnie dostępne informacje przypadki małpiej ospy zostały zidentyfikowane głównie, ale nie wyłącznie wśród mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami — podała Światowa Organizacja Zdrowia (WHO).
Na podstawie dotychczas uzyskanych dowodów najbardziej narażone na ryzyko zakażenia są osoby, które miały bliski kontakt fizyczny z osobą zakażoną wirusem małpiej ospy, ale ryzyko infekcji nie ogranicza się wyłącznie do mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami — podkreśla WHO.
UNAIDS, czyli Wspólny Program Narodów Zjednoczonych ds. HIV/AIDS, wezwał międzynarodową społeczność oraz rządy i media na całym świecie do tego, by przy opisywaniu faktów na temat małpiej ospy unikać niepotrzebnej stygmatyzacji i napiętnowania zakażonych.
WHO podało listę krajów, w których potwierdzono przypadki małpiej ospy. WHO
Wirus małpiej ospy (Ortopoxvirus z rodziny Poxiviridae) może przenosić się z człowieka na człowieka podczas pozostawania w bliskim kontakcie fizycznym z osobą zakażoną, wykazującą objawy infekcji. Osoby, u których stwierdzono tę chorobę, szukały dotąd opieki medycznej głównie w poradniach podstawowej opieki medycznej lub poradniach zdrowia seksualnego.
Sekwencje genomów w próbkach wymazów analizowanych w laboratoriach wskazują, że wirus małpiej ospy, który obecnie doprowadził do epidemii, wykazuje podobieństwo do znanego już wcześniej patogenu pochodzącego z Nigerii. Zakażenia podobnym, zachodnioafrykańskim wirusem stwierdzono w 2018 i 2019 roku w Wielkiej Brytanii, Izraelu i Singapurze.
WHO podkreśla, że zaobserwowane do tej pory przypadki małpiej ospy nie mają bezpośredniego związku z tymi, obszarami, które wcześniej uznawano za endemiczne dla tej choroby. Małpia ospa wśród ludzi w przeszłości była obserwowana głównie w takich afrykańskich państwach jak: Benin, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Demokratyczna Republika Konga, Gabon, Wybrzeże Kości Słoniowej, Liberia, Nigeria, Republika Konga, Sierra Leone oraz Sudan Południowy. W Ghanie z kolei wykrywano tylko przypadki zachorowań wśród zwierząt.
Światowa Organizacja Zdrowia podała, że ludzie mogą zostać zainfekowani wirusem małpiej ospy poprzez kontakt z osobami zakażonymi i ich płynami ustrojowymi lub zmianami skórnymi, a także drogą kropelkową poprzez wydzieliny z dróg oddechowych lub poprzez dotykanie skażonych materiałów np. odzieży, pościeli lub naczyń i przyborów kuchennych. Ryzykowne może być też spożywanie nieodpowiednio ugotowanego mięsa i innych produktów pochodzących od zakażonych zwierząt. Okres inkubacji małpiej ospy może wynosić od 5 do 21 dni.
Zwykle choroba ustępuje samoistnie, ale jej przebieg może być ciężki m.in. u dzieci, kobiet w ciąży lub pacjentów z obniżoną odpornością z powodu przewlekłych schorzeń. Współczynnik śmiertelności w przypadku zakażenia zachodnioafrykańskim wirusem małpiej ospy szacowany jest na około 3,6 proc. Wyższe statystyki zgonów dotyczą głównie infekcji spowodowanych patogenem pochodzącym z dorzecza Kongo, które zwykle doprowadzają do 10-procentowej śmiertelności wśród zakażonych.
Światowa Organizacja Zdrowia uznaje, że w przypadku obszarów nieendemicznych małpiej ospy (wszystkich państw poza Afryką), podejrzenie infekcji może wystąpić u osób w każdym wieku z niewyjaśnioną ostrą wysypką (w postaci plamek, krostek, pęcherzyków, strupów), u których występuje co najmniej jeden z poniższych objawów:
U osób, które mają podejrzaną wysypkę, lekarze powinni się upewnić, czy infekcja nie jest spowodowana ospą wietrzną, półpaścem, odrą, wirusem Zika, dengą, opryszczką pospolitą, bakteryjnym zakażeniem skóry, gonokokiem, gorączką Chikungunya, kiłą pierwotną lub wtórną, ziarniniakiem limfatycznym lub pachwinowym, a także reakcją alergiczną. Wg WHO, uzyskanie ujemnych wyników testów laboratoryjnych nie jest jednak konieczne, aby sklasyfikować dany przypadek jako podejrzany.
Prawdopodobny przypadek infekcji małpią ospą może dotyczyć osób, które spełniają kryteria podejrzenia zakażenia oraz występuje u nich co najmniej jeden dodatkowy czynnik, taki jak:
Potwierdzenie małpiej ospy dotyczy zaś osób, które nie tylko spełniają kryteria podejrzenia zakażenia lub prawdopodobnej infekcji, ale także wykryto u nich unikalne sekwencje wirusowego DNA za pomocą sekwencjonowania lub przy wykorzystaniu testów PCR.
Światowa Organizacja Zdrowia wyraziła zaniepokojenie z powodu tego, że obecne przypadki zakażeń małpią ospą pochodzą z krajów, w których dotąd nie występowała ta choroba zakaźna. Ze względu na to, że sytuacja jest nietypowa, istnieje pilna potrzeba zwiększenia świadomości na ten temat oraz izolowania wszystkich, u których występują objawy zakażenia. W celu ograniczenia transmisji wirusa należy śledzić wszystkie przypadki zakażeń i monitorować stan chorych.
Małpia ospa może najbardziej zagrażać osobom młodym ze względu na to, że nie były objęte powszechnym programem szczepień przeciwko ospie prawdziwej, który może dawać krzyżową odporność przeciwko tej chorobie. Szczepienia na ospę w wielu krajach zakończono na pokoleniu mającym obecnie więcej niż czterdzieści lat (w Polsce szczepienia na ospę trwały do 1980 roku).
Każdy pacjent z podejrzeniem małpiej ospy powinien zostać przebadany, a jeśli zostanie potwierdzona u niego obecność wirusa powodującego tę chorobę, należy go odizolować od otoczenia do momentu, w którym zanikną zmiany chorobowe (strupy na krostach samoistnie odpadną i wytworzy się na nich nowa warstwa skóry).
Aktualizacja: Wg danych z 24 maja 2022, małpia ospa została zidentyfikowana już w 15 krajach, takich jak:
1. Australia
2. Belgia
3. Kanada
4. Francja
5. Niemcy
6. Włochy
7. Holandia
8. Portugalia
9. Hiszpania
10. Szwecja
11. Wielka Brytania
12. Stany Zjednoczone
13. Izrael
14. Szwajcaria
15. Austria
źródło: WHO