Więcej ważnych informacji o zdrowiu znajdziesz na naszej stronie głównej Gazeta.pl.
Choć ryzyko zakażenia się wśród osób, które podróżowały z zainfekowanym pacjentem jest niskie, to brytyjskie służby sanitarne proszą o kontakt wszystkich pasażerów mających kontakt z chorym w samolocie lub na lotnisku. Bez odpowiedniego leczenia małpia ospa wywoływana przez Ortopoxvirusa może prowadzić do groźnych powikłań (a u około 10 proc. pacjentów nawet do zgonu). Jakie symptomy mogą wskazywać na zakażenie?
• wysypka skórna: grudki, pęcherzyki, krosty z wypełnionymi ropą wybroczynami przypominającymi rany (pojawiającymi się po 2-4 tygodniach od infekcji);
• poczucie zmęczenia (w początkowej fazie);
• podwyższenie temperatury ciała / gorączka;
• dreszcze;
• kaszel;
• ból głowy, gardła i mięśni;
• obrzęk węzłów chłonnych.
Charakterystyczne wykwity skórne spowodowane małpią ospą mogą wywoływać niepokój wśród zakażonych. Mimo że zwykle samoistnie ustępują po kilku tygodniach, to jednak bardzo wolno się zabliźniają – proces ich zupełnego zaniku może trwać nawet kilka lat.
Małpia ospa zaczyna się gorączką lub podwyższoną temperaturą ciała i silnym osłabieniem organizmu. Potem pojawia się ból głowy, zaczynają nas boleć mięśnie i można zauważyć obrzęk węzłów chłonnych. Okres wylęgania wirusa powodującego chorobę wynosi około 12 dni.
U ludzi małpia ospa spowodowana jest głównie poprzez kontakt ze zwierzętami zainfekowanymi wirusem powodującym tę chorobę – zwłaszcza małpami z gatunku mangaby, wiewiórkami lub myszami i szczurami. Rzadziej dochodzi do zakażenia wywołanego przez spożycie mięsa osobników, które wcześniej przenosiły patogen powodujący małpią ospę.
Do infekcji może także dojść pomiędzy ludźmi drogą kropelkową podczas kontaktu z płynami ustrojowymi osób zakażonych. Zdarzały się sporadyczne przypadki zakażeń u osób korzystających z pościeli lub odzieży, na której potwierdzono obecność wirusa wywołującego małpią ospę.
Wirus ten może przedostawać się do ludzkiego organizmu także poprzez rany i zadrapania na skórze, drogi oddechowe, nos, oczy lub usta. Prawidłowo leczona choroba trwa maksymalnie kilka tygodni.
Zwykle małpia ospa omija osoby, które wcześniej były zaszczepione na ospę wietrzną (szczepionka chroni w 85 proc. przed zakażeniem małpią ospą). W zapobieganiu infekcji pomaga zachowanie dbałości o higienę osobistą - częste mycie rąk oraz unikanie kontaktu z osobami, które mogą być zakażone.
Mimo że małpia ospa nie jest chorobą, która stanowi poważne zagrożenie dla ogółu społeczeństwa, to jednak szczególną ostrożność w przypadku narażenia na ryzyko infekcji powinny zachować osoby z obniżoną odpornością oraz dzieci.
Choroba wzięła swą nazwę od wirusa odkrytego w 1958 roku u małp trzymanych w laboratoriach. U ludzi pierwsze przypadki małpiej ospy odnotowano w 1970 roku w centralnej Afryce. W 2003 roku infekcje stwierdzono w USA, a w 2018 roku zdiagnozowano pierwszy przypadek w Wielkiej Brytanii.