Zespó³ Plummera-Vinsona

Zespó³ Plummera-Vinsona, nazywany tak¿e dysfagi± syderopeniczn± to grupa dolegliwo¶ci charakteryzuj±ca siê anemi± oraz nieprawid³owym funkcjonowaniem prze³yku. Mimo ¿e przyczyny powstawania tego typu zmian chorobowych nie s± znane, to przypuszcza siê, ¿e maj± one pod³o¿e immunologiczne.

Do³±cz do Zdrowia na Facebooku!

Charakterystyczne dla zespo³u Plummera-Vinsona zwê¿enia prze³yku mo¿e rozwijaæ siê przez wiele lat nie daj±c ¿adnych uci±¿liwych objawów. Dopiero gdy przyjmowanie pokarmów staje siê bolesne pacjenci udaj± siê do lekarza. Zespó³ Plummera-Vinsona najczê¶ciej diagnozowany jest w krajach skandynawskich i u ok. 50 proc. wszystkich chorych przechodzi w nowotwór, dlatego te¿ uznawany jest za stan przedrakowy.

Objawy zespo³u Plummera-Vinsona

Obok zwê¿enia prze³yku spowodowanego przykurczem prze³yku i znacznych problemów z po³ykaniem pojawia siê anemia , wywo³ana nieprawid³owym stê¿eniem ¿elaza w organizmie. U czê¶ci pacjentów niedokrwisto¶æ mog³a pojawiæ siê i ust±piæ w przesz³o¶ci, nawet na kilka lat przed rozwojem zmian w prze³yku.

Dochodzi tak¿e do tzw. ektopii, czyli zamiany typu b³ony ¶luzowej prze³yku na t± charakterystyczn± dla ¿o³±dka . Prawdopodobnie to "przej¶cie" odpowiada za powstawanie owrzodzeñ, a w konsekwencji do znacznych problemów z prze³ykaniem oraz niedokrwisto¶ci.

Osoby z podejrzeniem zespo³u Plummera-Vinsona maj± blade powieki, w k±cikach ust pojawiaj± wypryski a brodawki na jêzyku staj± siê zaczerwienione i z czasem zaczynaj± zanikaæ.

Diagnoza zespo³u Plummera-Vinsona

Jednym z wa¿niejszych i cenniejszych etapów rozpoznania jest wywiad z pacjentem. Aby poznaæ przyczynê utrzymuj±cych siê od kilku lat problemów z prze³ykaniem w pierwszej kolejno¶ci siêga siê po badania radiologiczne. Nastêpnie przy u¿yciu ezofagoskopu (rodzaj endoskopu ) ogl±da siê pier¶cienie prze³yku oraz pobiera wycinek do badania histopatologicznego. W przypadku kobiet konieczne jest wykluczenie tzw. globusa, schorzenia charakteryzuj±cego siê poczuciem zalegania cia³a obcego w gardle, ale nie wywo³uj±cego k³opotów z prze³ykaniem.

Leczenie zespo³u Plummera-Vinsona

Pierwszym etapem leczenia jest zahamowanie postêpu anemii. Zdarza siê, ¿e podaj±c witaminy, ¿elazo oraz zmieniaj±c jako¶æ (oraz sposobu jedzenia tj. zmniejszenie kêsów oraz niejedzenie w po¶piechu i zbyt ³apczywie) przyjmowanego po¿ywienia udaje siê zatrzymaæ rozwój niedokrwisto¶ci oraz przywróciæ sprawno¶æ prze³yku . Je¶li ¶rodki dora¼ne nie przynosz± efektu przy pomocy aparatu Hurtsa rozszerza siê prze³yk lub wykonuje przeciêcie b±d¼ przerwanie b³ony pier¶cienia w prze³yku. Przynosz± one znaczn± ulgê i pozwalaj± uwolniæ pacjenta od nieprzyjemnych dolegliwo¶ci na kilka lat. Czasem zdarza siê, ¿e chorobie towarzyszy tzw. zarzucanie ¿o³±dkowo-prze³ykowe lub zapalenie prze³yku, wtedy konieczny jest zabieg operacyjny.

Czytaj tak¿e:

Atrezja prze³yku

Manometria prze³yku

Rak jamy ustnej

Kserostomia

Rak