Choroba Peyroniego , czyli stwardnienie ciał jamistych prącia prowadzi do powstawania w obrębie osłonki białawej prącia, twardych, łącznotkankowych blaszek. Pojawiające się na powierzchni narządu guzki przez długi czas nie mają wpływu na jakość życia. Dopiero wraz z postępem choroby pacjenci obserwują nienaturalne wygięcie prącia we wzwodzie oraz towarzyszący mu ból , a w skrajnych przypadkach namnożenie blaszek całkowicie uniemożliwia współżycie.
Choroba Peyroniego objawy
Mimo że przyczyny występowania choroby nie są znane, przypuszcza się, że stanowi konsekwencję nieprawidłowo zagojonej rany na penisie (sprzyja rozwojowi stanu zapalnego), która bywa spowodowana aktywnością seksualną , wypadkiem lub kontuzją. W miejscu zranienia bądź uszkodzenia powstaje blizna, przez co traci on swoją elastyczność i sztywniejąc, zniekształca lub wygina się w nienaturalny sposób. Choroba dużo częściej diagnozowana jest u mężczyzn z chorobą tkanki łącznej, cukrzycą , palących oraz mających predyspozycje genetyczne.
U pacjentów z chorobą Peyroniego zazwyczaj obserwuje się wygięcie lub zakrzywienia penisa w górę, wygięcie w dół lub w bok. Powstałe w skutek zmian zniekształcenie przypomina swoim kształtem klepsydrę, dodatkowo pojawia się tzw. efekt "zwisu". W czasie wzwodu penis zamiast się unieść odchyla się w bok i opada. Narastający w czasie erekcji ból, niemal całkowicie utrudnia prowadzenie normalnego życia seksualnego. W skrajnych przypadkach bodźce bólowe aktywują się nawet przy delikatnym dotknięciu narządu.
Choroba Peyroniego diagnoza
Przy stawianiu diagnozy choroby Peyroniego obok wywiadu z pacjentem wykonuje się badania fizykalne. Na ich podstawie można zlokalizować oraz ocenić wielkość blizn. Dodatkowo sprawdza się długość penisa. Z pomocą ultrasonografu ogląda się tkanki miękkie, dzięki czemu można rozpoznać ewentualne zmiany miażdżycowe , które odpowiadają za nieprawidłowy przepływ krwi do penisa i mogą odpowiadać za występujące dolegliwości.
Choroba Peyroniego leczenie
Łagodzenie skutków choroby Peyroniego zazwyczaj odbywa się dwutorowo. W pierwszej kolejności aplikowane bezpośrednio do penisa leki hamują produkcję kolagenu, białka, które w tym przypadku odpowiada za bliznowacenie ran. Jeśli leczenie farmakologiczne jest niesatysfakcjonujące lub zmiany są zbyt duże konieczne jest wykonanie zabiegu. Polega on na wycięciu blaszek uniemożliwiających prawidłowe działanie penisa. W przypadku gdy schorzenie zostanie rozpoznane zbyt późno operacja może nie przynieść spodziewanych efektów, dlatego tak ważna jest samokontrola i badanie penisa.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza
Czytaj także:
Seks oralny: szczyt intymności
