Śledziona wchodzi w skład układu limfatycznego (układ chłonny). Znajduje się w jamie brzusznej, jej waga uzależniona jest od ilości krwi, która ją wypełnia. Zazwyczaj jej masa nie przekracza 150 g, a ilość zgromadzonej w niej krwi to ok. 50 ml. Podobnie jak wątroba oczyszcza organizm i to właśnie ona po usunięciu śledziony, przejmuje większość jej funkcji.
Po co nam śledziona?
Śledziona znajduje się w jamie brzusznej , wewnątrzotrzewnowo, w lewym podżebrzu, między 9 a 11 żebrem i zazwyczaj nie jest wyczuwalna. Jej powiększenie, czyli splenomegalia, najczęściej spowodowane jest zmianami chorobowymi np. chorobą zakaźną (malaria, gruźlica), zapaleniem wątroby, chorobami immunologicznymi czy ostrą białaczką.
Do podstawowych zadań śledziony należy produkcja przeciwciał. Jednocześnie oczyszcza ona organizm ze starych lub uszkodzonych trombocytów, erytrocytów oraz białych krwinek. Dodatkowo filtruje i zatrzymuje oraz niszczy antygeny. Odpowiada za prolifelacje (mnożenie komórek) limfocytów T (odpowiadają za odporność) oraz limfocytów B (wytwarzają przeciwciała i niszczą antygeny). U nienarodzonego jeszcze dziecka wytwarza czerwone krwinki, ta funkcja jednak zanika po narodzinach.
Jak się bada śledzionę?
Śledziona może być badana na dwa sposoby. Pierwszy to osłuchiwanie, aby mogło zostać wykonane poprawnie konieczne jest ułożenie pacjenta w pozycji pośredniej między leżeniem na wznak a leżeniem prawobocznym. Drugi sposób to tzw. obmacywanie. Jedna ręka naciska na śledzionę z tyłu lewej strony klatki piersiowej . Palec drugiej ręki wsuwa się pod łuk żebrowy. Brak objawu balotowania (gromadzenie płynów) pozwala odróżnić ją od lewej nerki . Całkowicie zdrowa śledziona jest niewyczuwalna.
