Więcej o odchudzaniu na Gazeta.pl
Planujesz odchudzanie? Najpierw warto upewnić się, że z twoim zdrowiem wszystko jest w porządku. Nadmiar kilogramów bywa skutkiem konkretnej choroby. Co ciekawe - choroby są częściej przyczyną niebezpiecznej otyłości niż nadwagi. Otyłość rozpoznaje się, gdy BMI równe lub wyższe 30, bądź obwód talii przekracza 88 centymetrów u kobiet i 102 cm u mężczyzn). Nadwagę przy BMI powyżej 25.
Choroby, które mogą powodować otyłość
Wiadomo, że nadwaga zwiększa ryzyko wystąpienia wielu schorzeń. Bywa jednak i odwrotnie: konkretne problemy zdrowotne sprawiają, że nie możesz schudnąć. Zespół Cushinga to jedna z wielu chorób, która sprzyja niekontrolowanemu gromadzeniu tkanki tłuszczowej. Inne schorzenia to przykładowo:
- zespół policystycznych jajników,
- niedoczynność tarczycy,
- lipodemia.
Oczywiście, niezależnie od przyczyny, drogą do utraty masy ciała jest przede wszystkim redukcja spożywanych kalorii i aktywność fizyczna. Bez leczenia pierwotnej przyczyny u osób chorych w większości przypadków samo odchudzanie nie przyniesie jednak oczekiwanych efektów.
Prawdopodobieństwo, że pierwotną przyczyną problemów z nadmiarem kilogramów jest konkretne schorzenie, często związane z układem hormonalnym, a nie tylko sam tryb życia, znacznie rośnie w przypadku osób otyłych. Jeśli otyłość jest olbrzymia (BMI przekracza 40), pełna diagnostyka jest już niezbędna, bo wówczas już sama otyłość jest już chorobą bezpośrednio zagrażającą życiu, a proces leczenia powinien odbywać się pod nadzorem lekarza bariatry.
Cushing, zespół Cushinga, a może choroba Cushinga?
Na określenie zespołu Cushinga czasem zamiennie używa się terminu "Cushing", a czasem "choroba Cushinga". O ile Cushing to nazwa potoczna, odnosząca się zarówno do zespołu jak i choroby, o tyle choroba Cushinga i zespół Cushinga to nie to samo. Z drugiej strony, nawet w materiałach specjalistycznych, coraz częściej zdarza się, że zastępczo pojawia się pojęcie nadczynności kory nadnerczy (hiperkortyzolemii), które odnosi się do obu schorzeń.
Rzeczywiście, zespół Cushinga to grupa objawów chorobowych, związanych z występowaniem podwyższonego poziomu kortyzolu w surowicy krwi. Wysoki kortyzol jest także charakterystyczny dla choroby Cushinga. Różnica? Raz jest to hiperkortyzolemia wtórna, a w drugim przypadku hiperkortyzolemia pierwotna.
Kiedy można podejrzewać problem
Główne objawy to przyrost masy ciała i w efekcie otyłość. Trzeba jednak wiedzieć, że u chorych tkanka tłuszczowa nie gromadzi się regularnie. Jej nadmiar pojawia się w charakterystycznych miejscach:
- na karku,
- nad obojczykami,
- na twarzy i tułowiu,
- ręce i nogi pozostają szczupłe.
Inne symptomy to:
- szerokie, purpurowoczerwone rozstępy na brzuchu, piersiach i pośladkach,
- zaburzenia miesiączkowania,
- nadciśnienie tętnicze,
- depresja,
- problemy ze snem.
Identyczne dolegliwości daje także choroba Cushinga, która ma inne przyczyny. Postawienie diagnozy trzeba zostawić endokrynologowi.
Cushing - rozpoznanie
By stwierdzić chorobę lub zespół Cushinga, zazwyczaj wystarcza określenie stężenia kortyzolu we krwi oraz wykonanie usg jamy brzusznej z oceną nadnerczy. W zależności od przyczyny stosuje się leczenie operacyjne, radioterapię lub farmakoterapię. Jeśli przyczyną problemów jest przyjmowanie leków sterydowych, niezbędnych do leczenia innych schorzeń, terapia polega głównie na próbie ich ograniczenia: zawsze w porozumieniu z lekarzem, który je przepisał.
Otyłość - znajdź przyczynę
To nie musi być Cushing, a inne schorzenie prowadzące do otyłości. Trzeba je wykryć, by wygrać z niebezpiecznym nadmiarem kilogramów. Nie tylko dla urody, ale dla zdrowia i życia. Otyłość powoduje więcej przypadków raka jelit, nerek, jajników i wątroby niż palenie papierosów
Wiele chorób sprzyjających otyłości daje charakterystyczne objawy (zaburzenia miesiączkowania, nastroju, przewlekłe zmęczenie, nadmierne wypadanie włosów, itd.). Czasem jednak wyraźnych symptomów brak. I odwrotnie: niektóre choroby jedynie są skutkiem niewłaściwego trybu życia i otyłości właśnie.
Jeśli chcesz redukować masę, z pewnością nie zaszkodzi przejść pakietu badań. Taki przegląd, od czasu do czasu, przyda się zresztą każdemu, a osobie, która dźwiga bagaż zbędnych kilogramów, to już na pewno.
Odpowiedni zestaw przygotuje lekarz pierwszego kontaktu, ewentualnie specjalista (bariatra, endokrynolog), do którego lekarz POZ kieruje.Leczenie bariatryczne najczęściej nie jest refundowane, ale coraz więcej ośrodków ma umowy z NFZ na niektóre usługi, uczestniczy w programach. Warto dopytać o ewentualne możliwości bezpłatnego leczenia, potrzebne dokumenty i zasady.
Oczywiście, wykrycie choroby nie oznacza cudu: nie schudniesz bez wysiłku. Zarazem, wsparcie lekami i odpowiednim programem dietetycznym, wreszcie daje większą szansę na sukces. Pamiętaj, że np. wśród osób z niedoczynnością tarczycy są zarówno te z otyłością, z nadwagą umiarkowaną, jak i szczupłe.
Odchudzanie nie da oczekiwanych rezultatów, gdy ważysz za dużo nie tylko z powodu braku ruchu i nadmiaru kalorii. Wiele ukrytych problemów ze zdrowiem utrudnia lub wręcz uniemożliwia efektywną utratę wagi.
