Niedosłuch przewodzeniowy – przyczyny
Ubytek słuchu tego rodzaju powstaje na skutek uszkodzenia części przewodzących dźwięki, które znajdują się w uchu środkowym albo zewnętrznym. Uszkodzenie jest spowodowane zazwyczaj:
- Obecnością ciała obcego
- Obecnością korka woszczynowego
- Urazem głowy
- Urazem (na przykład perforacją) błony bębenkowej
- Ropnym zapaleniem ucha
- Ostrym zapaleniem ucha środkowego
- Wysiękowym zapaleniem ucha środkowego
- Dysfunkcją kosteczek słuchowych
- Przewlekłymi infekcjami gardła oraz nosa, zwłaszcza w przypadku przerostu migdałków.
Uszkodzenie ucha może wynikać również z wrodzonej wady małżowiny usznej, ucha środkowego albo przewodu słuchowego zewnętrznego. Pogorszenie słuchu może być spowodowane nawet przyjmowaniem niektórych antybiotyków, diuretyków pętlowych oraz niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Poza tym, niedosłuch może być również konsekwencją występowania w obrębie mózgu albo nerwu słuchowego guza o charakterze łagodnym lub nowotworowym.
Niedosłuch przewodzeniowy – objawy
Najważniejszym objawem niedosłuchu przewodzeniowego jest pogorszenie słuchu. Może to dotyczyć wszystkich dźwięków, a czasami słuch pogarsza się jedynie w zakresie wysokich dźwięków. Wielu pacjentów skarży się także na uczucie zatkanego ucha, które występuje na przykład, gdy specjalnie zatyka się uszy rękoma albo gdy uszy są zatkane wodą. W niektórych przypadkach dochodzi do całkowitej głuchoty, która dotyczy obydwu uszu lub tylko jednego ucha. Jeśli niedosłuch jest związany ze schorzeniami uszu, zazwyczaj pojawia się także ból uszu.
Niedosłuch przewodzeniowy – leczenie
Jeżeli słuch nagle znacząco się pogorszy albo nastąpi całkowita głuchota, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza specjalisty, najlepiej laryngologa albo protetyka słuchu. Wizyta rozpoczyna się zazwyczaj od szczegółowego wywiadu lekarskiego, który może pomóc w ustaleniu przyczyny pogorszenia słuchu. W trakcie wywiadu należy poinformować lekarza o wszystkich objawach oraz okolicznościach, w których doszło do pogorszenia słuchu. Należy poinformować specjalistę o wszystkich lekach, które przyjmuje się aktualnie oraz takich, których przyjmowanie niedawno się zakończyło. Następnie, w przypadku podejrzenia niedosłuchu przewodzeniowego wykonuje się badania słuchu. Do najczęściej przeprowadzanych badań zalicza się:
- Audiometrię tonalną
- Audiometrię słowną
- Otoskopię
- Audiometrię impedancyjną
- Tympanometrię
Czasami zaleca się także wykonanie badania potencjałów słuchowych wywołanych. Takie badanie pozwala na ocenę funkcjonowania nerwu słuchowego.
Leczenie tego typu niedosłyszenia zależy od jego przyczyny, a po usunięciu tej przyczyny niedosłuch najczęściej ustępuje. Jeśli niedosłuch jest spowodowany obecnością ciała obcego lub korka woskowego, zazwyczaj konieczne jest jego usunięcie podczas zabiegu ambulatoryjnego niewymagającego przecinania tkanek albo zabiegu chirurgicznego. Gdy przyczyną nie jest zatkanie przewodu słuchowego czasami stosuje się leczenie farmakologiczne, a czasami niezbędna jest interwencja chirurgiczna. W niektórych przypadkach niedosłuch jest chorobą stałą, a pacjentowi zaleca się stosowanie aparatu słuchowego.
Znacznego pogorszenia słuchu w żadnym przypadku nie należy bagatelizować. Nieleczone przyczyny niedosłuchu mogą bowiem skutkować poważnymi powikłaniami, w tym całkowitą głuchotą. Wczesne rozpoznanie niedosłuchu przewodzeniowego jest ważne szczególnie u dzieci, gdyż problemy ze słuchem znacząco wpływają na funkcjonowanie dziecka w społeczeństwie. Wprawdzie dzieci z tą wadą słuchu rozróżniają podstawowe elementy języka, ale słabo słyszą tony niskie oraz zbyt ciche. Występują również problemy ze słyszeniem na duże odległości. W związku z niedosłuchem dzieci są często rozkojarzone, nieuważnie słuchają (ponieważ muszą się bardzo koncentrować na tym, żeby coś usłyszeć) i proszą o powtarzanie tego, co się do nich mówi. Poza tym, u dzieci niedosłyszących zazwyczaj pojawiają się problemy w nauce, a czasami również zaburzenia mowy.
