Trądzik torbielowaty - ogólna charakterystyka
Nazwa "trądzik" odnosi się do chorób skóry, spowodowanych zmianami hormonalnymi, które pobudzają czynności gruczołów łojowych, co prowadzi do łojotoku. Każda odmiana trądziku jest inna - u każdego człowieka może również prezentować się nieco odmiennie, z uwagi na różne natężenie. Zawsze jednak zmiany trądzikowe są zmianami nieestetycznymi, a dodatkowo mogą prowadzić do powstania brzydkich blizn, które będą szpecić twarz albo na przykład plecy chorego przez całe późniejsze życie.
Trądzik torbielowaty zwany jest również guzkowo-torbielowatym. Jest to odmiana trądziku uznawana za jedną z najcięższych - zmiany na skórze są bowiem w tym przypadku wyjątkowo duże, dochodząc nawet do kilku centymetrów i występując na różnych częściach ciała. Skóra pokrywa się charakterystycznymi torbielami ropnymi - charakterystycznymi cystami, które rozwijają się w mieszku włosowo-łojowym, potowym albo też pod naskórkiem. To kieszonki skórne, wypełnione płynem - w tym przypadku ropą. Mogą być bardzo bolesne, co stanowi dodatkowy kłopot dla osoby cierpiącej na trądzik torbielowaty.
Trądzik torbielowaty - objawy choroby
Jeśli chodzi o trądzik torbielowaty, zdjęcia jakie można znaleźć w przestrzeni internetowej mówią same za siebie - jest to przypadłość ciężka, która odbiera spory procent atrakcyjności i utrudnia życie osobom chorym. Mają one problemy nie tylko z pewnością siebie, lecz również i w kontaktach międzyludzkich. Na szczęście znaleźć można również wiele fotografii przed i po leczeniu, które udowadniają, że nawet z najcięższych jej odmian można się wyleczyć.
Cechy charakterystyczne trądziku torbielowatego to specyficzne cysty, które pojawiają się na skórze i które występują bądź pojedynczo, bądź też w grupie, zlewając się w większą całość. Torbiele wypełnione są białym lub żółtym płynem, z ciemną, czerwoną obwódką. W pierwszej fazie krostki nie są duże, jednak z czasem jest ich coraz więcej oraz powiększają się - nawet do kilku centymetrów. Mogą im towarzyszyć wypryski charakterystyczne dla zwykłego trądziku. Cysty są bolesne przy dotykaniu i najczęściej występują na skórze twarzy, pach, a także pośladków. Mogą się jednak pojawiać również na plecach czy dekolcie. Niestety, znikają po dość długim czasie i pozostawiają po sobie ślad - najczęściej nierówną bliznę. Dlatego tak ważne jest szybkie zareagowanie i rozpoczęcie leczenia nim skóra zostanie w poważny sposób zniszczona.
Trądzik torbielowaty - przyczyny występowania
Skąd się bierze trądzik torbielowaty? To głównie sprawa hormonów - w tym przypadku tych męskich, czyli androgenów. Właśnie dlatego ta odmiana trądziku pojawia się częściej u mężczyzn niż u kobiet. Jest to również sprawa genów oraz w pewnym stopniu sposobu życia. Niestety, nie oznacza to jednak, że na przykład zmiana żywienia pomoże osłabić chorobę - z pewnością w jakiś sposób wpłynie na cały organizm, jednak torbiele skórne od tego nie znikną. W jakimś stopniu są jednak powiązane ze stresem. Hormony wpływają na skórę, powodując nadmierną aktywność gruczołów łojowych oraz wzmożone rogowacenie naskórka kanałów wyprowadzających gruczołów łojowych. Gdy zablokują one ich ujście, dochodzi do powstania procesu zapalnego oraz przerwania ściany gruczołów w głębszej warstwie. Tworzy się wówczas guzek.
Co istotne, trądzik torbielowaty - mimo że wygląda naprawdę nieprzyjemnie - nie jest zaraźliwy. Zarazić można się jedynie bakteriami, które mogą rozprzestrzeniać się na otoczenie, jeśli skóra chorego nie będzie właściwie pielęgnowana (nie zachowa on stosownych zasad higieny) i w związku z tym będą się na niej namnażać.
Trądzik torbielowaty - leczenie
Leczenie trądziku torbielowatego nie jest proste i w związku z tym nie można spodziewać się natychmiastowych efektów. W dodatku torbiele mają tendencję do powracania. Najłatwiej jest usunąć je z twarzy, choć tam też najszybciej się znów pojawiają. Z pewnością pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, jest zgłoszenie się do dermatologa, który oceni stan skóry i wdroży leczenie dostosowane do konkretnego przypadku. Konieczne jest też wykonanie badań hormonalnych, ponieważ to właśnie od androgenów zależy pojawienie się choroby.
Leczenie trwa od kilku do kilkunastu miesięcy, a w trakcie jego trwania zwykle zmienia się leki i ich dawki, dobierając je tak, żeby jak najlepiej oddziaływały na skórę. Samo złagodzenie stanu skóry nie wystarczy - trzeba również przejść etap stabilizujący, ażeby trądzik torbielowaty nie powrócił. Terapia polega na podawaniu choremu zwykle następujących lekarstw:
- antybiotyków (zaczynając od silnej dawki i stopniowo ją zmniejszając), w tym najczęściej tych z grupy tetracyklin
- leków steroidowych
- izotretynoiny
- retinoidów (podawanych zewnętrznie lub wewnętrznie)
Cały proces leczenia wspomaga się domowymi metodami - przede wszystkim zachowaniem właściwej higieny, by pozbyć się bakterii. Skóra powinna być dokładnie oczyszczana, przy czym nie należy używać spirytusu do jej odkażania - mimo że z pewnością natychmiast wysuszy podrażnienie, może również utrudnić gojenie się rany. Są inne, bardziej stosowne środki, przeznaczenia kosmetycznego, którymi można przemywać skórę trądzikową. Warto również stosować kremy przeznaczone do cery trądzikowej, jak też maść ichtiolową.
Mimo że sposób żywienia nie wpływa bezpośrednio na zmniejszenie torbieli, zaleca się jednak prowadzić zdrowy tryb życia - ruszać się, zdrowo odżywiać i relaksować. W niektórych, ciężkich przypadkach leczenie u dermatologa połączone jest z leczeniem u psychologa lub psychiatry. Zaawansowany trądzik torbielowaty może bowiem rozchwiać psychikę, doprowadzając do zaniżonego poczucia własnej wartości, jak też nawet do pojawienia się depresji.
Przeczytaj także:
