O hiperkalciurii mówi się gdy organizm pozbywa się odpowiednio 250 mg pierwiastka u kobiet i 300 mg na dobę u mężczyzn. To, co pozostaje może sprzyjać powstawaniu groźnych złogów. Zazwyczaj schorzenie ma charakter nabyty i stanowi konsekwencję nieprawidłowej diety - bogatej w sól, cukry proste oraz tłuszcze zwierzęce - nadużywania alkoholu.
Bardzo często współistnieje z inną chorobą m.in. z nadczynnością przytarczyc (tzw. postać resorpcyjna), niektórym nowotworom z przerzutami do kości, kamicą kanalikową czy schorzeniem hormonozależnym. Czasem rozwija się pod wpływem przyjmowanych leków lub długiego unieruchomienia.
W przypadku dzieci najczęściej mówi się o postaci idiopatycznej, która nie ma związku ze stosowaną dietą, chorobą czy przyjmowanymi farmaceutykami.
Hiperkalciuria - objawy
Osoby dotknięte hiperkalciurią zazwyczaj skarżą się na bóle brzucha oraz nóg. Te ostatnie maja związek ze znacznym zmniejszeniem mineralizacji (gęstości) kości spowodowanej nadmierną utratą wapnia. Niejednokrotnie u pacjentów pojawia się krwiomocz oraz zakażenie układu moczowo-płciowego.
Hiperkalciuria- diagnoza
W pierwszej kolejności przeprowadza się wywiad z pacjentem lub, w przypadku dzieci, z opiekunem. Następnie zleca się badanie moczu, zarówno to ogólne, jak i pod kątem obecności bakterii. Dodatkowo badania się wskaźnik wapniowo-kreatyninowy (materiał do testu stanowi próbka zabrana po nocy). Aby wykluczyć inne zmiany w organizmie mogące dawać podobne objawy zleca się badanie USG układu moczowo-płciowego.
W przypadku dzieci wykonuje się również tzw. test obciążenia wapniem. Podanie jednorazowo dużej ilości pierwiastka pozwala ocenić na którą z postaci choroby cierpi dziecko. Jeśli wapń zalega w układzie pokarmowym mówi się o postaci absorpcyjnej, gdy nerki ponownie wchłaniają raz „oczyszczony” płyn, mówi się o postaci nerkowej.
Hiperkalciuria- leczenie
Najczęściej stosuje się leczenie przyczynowe, czyli choroby podstawowej. U pacjentów z postacią nerkową sięga się preparaty stosowane m.in. w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz stosuje suplementację potasu. Jeśli obserwuje się znaczne zmniejszenie mineralizacji kości konieczne jest wzbogacenie diety o produkty bogate w wapń oraz dobranie odpowiedniej rehabilitacji. Takie postępowanie stosuje się najczęściej w przypadku dzieci.
