Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Zanim zgromadzony i oczyszczony przez nerki mocz przejdzie do układu moczowo-płciowego i zostanie wydalony z organizmu musi pokonać jeszcze jedna barierę. Układ miedniczkowo-kielichowy wraz z moczowodem zaliczany jest do górnych dróg moczowych. Czasem jednak wskutek choroby lub wady genetycznej uryna nie może swobodnie przedostać się do dolnych dróg moczowych i "opuścić" organizm. Obecność przeszkody sprawia, że tworzące układ miedniczkowo-kielichowy, miedniczki oraz kielichy zaczynają się rozszerzać co skutkuje zanikiem miąższu. Taka blokada nazywana jest w medycynie wodonerczem, a jej wystąpienie sprzyja infekcjom i tworzeniu się kamieni nerkowych.
Mimo że choroba pojawia się niezależnie od wieku pacjenta to nasilenie i skala zmian, a przede wszystkim towarzyszących jej objawów będzie inna u dziecka i inna u osoby dorosłej. Wodonercze to jedna z częściej występujących wad wrodzonych i można ja rozpoznać w czasie rutynowego badania USG ciężarnej.
W przypadku bardzo małych dzieci wodonercze nie daje żadnych objawów. Bardzo często zmiany w nerkach rozpoznawane są przypadkowo w czasie diagnozy zupełnie innego schorzenia. U starszych dzieci mogą pojawić się bóle brzucha. Może się zdarzyć, że wypełniona uryną nerka tworzy niewielki guzek dobrze wyczuwalny w czasie badania palpacyjnego.
Dorośli z wodonerczem zazwyczaj skarżą się na ból w lędźwiach promieniujący do splotu słonecznego - u kobiet, zaś u mężczyzn wzdłuż nasieniowodu do jądra. Schorzenie dużo częściej pojawia się u osób z kamicą nerkową, niektórymi nowotworami (np. szpiczakiem mnogim lub tych skupionych w obrębie układu moczowego), urazami rdzenia kręgowego, stwardnieniem rozsianym bądź chorobą Parkinsona . U niektórych pacjentów choroba rozwija się przez wiele lat nie dając żadnych objawów.
Najskuteczniejszą metodą diagnostyczną przy podejrzeniu tego rodzaju zmian jest badanie USG układu moczowego (u dzieci jamy brzusznej ). Jego wynik pozwala ocenić charakter zmian a także zaplanować dalsze leczenie. Czasem sięga się także po scyntygrafię nerek w celu sprawdzenia swobody przepływu a także ogólną czynność nerek.
Najlepsze rezultaty w leczeniu wodonercza osiąga się wykonując zabieg metodą Hynes-Anderson. Polega on na wykonaniu plastyki miedniczek nerkowych i usunięciu zwężonego fragmentu moczowodu. Mimo że jest bardzo skuteczny zleca się go jedynie u tych pacjentów, u których doszło do uszkodzenia nerek . W pozostałych przypadkach gdy wodonercze nie jest duże wymagane są częstsze kontrole i badania USG.
Lubisz owoce morza? Uważaj na nerki!
Groźny refluks moczowodowo-pęcherzowy: często skutek zlekceważonych "banalnych" infekcji