Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Pod ostrą niewydolnością serca kryje się szybko postępujący stan w którym serce nie jest w stanie tłoczyć wystarczającej ilości krwi przez co organizm pozbawiony jest nie tylko tlenu, ale i substancji odżywczych. Schorzenie może rozwinąć się bez uchwytnej przyczyny, dużo częściej jednak ma podłoże w istniejącej już chorobie serca. Najczęściej pojawia się w czasie zawału, a także u osób z niewydolnością mięśnia sercowego, przełomem nadciśnieniowym, zaburzeniami rytmu, niedomykalnością zastawek. Do nasilenia choroby może dojść wskutek przewodnienia, infekcji, zmian w obrębie nerek, jako powikłanie po zabiegu operacyjnym. Nie bez znaczenia są także przyjmowane leki oraz nałogi, w tym nadużywanie alkoholu.
W zależności od czynnika wywołującego chorobę medycyna dzieli ją na sześć typów:
- ostrą niewyrównywalną niewydolność serca
- nadciśnieniowa ostra niewydolność serca (tzw. przełom nadciśnieniowy)
- obrzęk płuc (zamiast powietrza w pęcherzykach płucnych gromadzi się płyn przesiękowy, czyli przejrzysty, czasem jasno żółty lub bursztynowy, naturalnie występujący w organizmie płyn "złożony" z białek.)
- wstrząs kardiogenny (obniżenie rzutu serca, tj. ilości krwi jaką tłoczy w ciągu jednej minuty do naczyń krwionośnych)
- niewydolność serca z dużym rzutem
- prawostronna niewydolność serca
Objawy
Ostra niewydolność serca może być wywołana bardzo różnymi czynnikami i wywołuje specyficzne dolegliwości. Mimo to wiele z nich się pokrywa, a szczególną uwagę należy zwrócić na szybkie męczenie i duszność, nawet przy niewielkim wysiłku, osłabienie, kaszel. Niejednokrotnie wraz z atakiem zmienia się kolor skóry. Bardzo szybko staje się blada, chłodna i wilgotna. U części pacjentów obserwuje się tzw. sinienie obwodowe.
Diagnoza
W przypadku podejrzenia ostrej niewydolności serca obok badań podstawowych, w tym morfologii, konieczne jest zlecenie szeregu dodatkowych testów. Zazwyczaj są to EKG , RTG klatki piersiowej oraz ECHO serca. Niejednokrotnie to z ich pomocą udaje się wychwycić przyczynę choroby i dobrać odpowiednie leczenie. Niekiedy przy określaniu skali zmian sięga się po dwa typy klasyfikacji. Każda z nich dzieli ostrą niewydolność na cztery typy:
I - nie obserwuje się dokuczliwych dolegliwości
II - widoczne objawy niewydolności serca
III - rozwija się klasyczny obrzęk płuc
IV - zaawansowane stadium, któremu towarzyszy wstrząs kardiogenny
Leczenie
Dalsze postępowanie uzależnione jest od charakteru i szybkości z jaką postępuje niewydolność. W przypadku niewielkich zmian odpowiednie farmaceutyki potrafią wyrównać wszystkie nieprawidłowości i ustabilizować stan pacjenta. Czasem uzupełnia się je o tlenoterapię. Jeśli zmiany są bardzo poważne niezbędny jest zabieg operacyjny i wszczepienie urządzenia wspomagającego pracę mięśnia sercowego.
