Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Naczynia włosowate (bądź kapilary) to występujące w całym ciele naczynia krwionośne. Odpowiadają za wymianę składników odżywczych, gazów oraz niepotrzebnych produktów przemiany materii, witamin czy hormonów między krwią a tkankami.
Towarzyszące niektórym chorobom (np. retinopatia cukrzycowa, przewlekłe odwarstwienie siatkówki) nieprawidłowe dotlenienie siatkówki sprawia, że organizm aktywuje czynniki wzrostu, także te odpowiedzialne za powstawanie nowych naczyń włosowatych. Ich nadmiar i nacisk na naczynia krwionośne (wzrost ciśnienia) sprawia, że stają się one coraz słabsze, w konsekwencji pękają tworząc w obrębie siatkówki krwawe wylewy. Tego typu zaburzenia niekiedy pojawiają się w okresie dojrzewania, u kobiet w ciąży a także u osób po operacji zaćmy .
Objawy i diagnoza
Najbardziej charakterystycznym objawem rubeozy są, niekiedy bardzo wyraźnie widoczne, nieprawidłowe naczynia krwionośne tęczówki (sprzyjają one rozwojowi ciężkiej postaci jaskry). Oko chorego jest zaczerwienione. Duża część pacjentów skarży się na pojawiające się polu widzenia mroczki oraz znaczne zaburzenie ostrości wzroku. Czasem dochodzi także do utraty tzw. widzenia obwodowego. Pozwala ono objąć cały przedmiot, przy jego zaburzeniu widoczny jest jedynie środek, a reszta pozostaje zaciemniona.
Zignorowanie zmian w obrębie tęczówki prowadzi do jej zmatowienia a z czasem do zmiany barwy na brunatną. W ten sposób staje się znacznie mniejsza przez co zakres oraz wzrok stają się coraz słabsze.
Ze względu na mało jednoznaczne objawy rubeozę tęczówki może potwierdzić jedynie lekarz w czasie badania okulistycznego .
Leczenie
Powodzenie oraz sposób leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Jeśli zmiany są stosunkowo wczesne podaje się środki hamujące wytwarzanie czynnika pobudzającego wytwarzanie naczyń włosowatych. Schorzenie ustępuje zazwyczaj całkowicie po upływie sześciu tygodni.
U pacjentów, u których rubeoza przebiega bezobjawowo lub jej oznaki zostały zignorowane na leczenie farmakologiczne może być już za późno. Dlatego też konieczny jest zabieg chirurgiczny i zmniejszenie ciśnienia w gałce ocznej.
