Źródłem zakażenia Yersinia eneterocolitica może być surowe lub niedogotowane mięso, szczególnie wieprzowe, lub niepasteryzowane mleko. Jersiniozą można się zarazić poprzez kontakt z odchodami zwierząt hodowlanych (głównie świnie, a także bydło, owce, kozy, konie oraz ptactwo) jak i domowych (np. koty, psy). Bardzo rzadko bakterie przenoszone są z człowieka na człowieka. Dzieje się tak przy zakażeniu szpitalnym, np. w czasie przetaczania krwi. Gdy trafiają do organizmu przedostają się do tzw. kępki Peyera, elementu układu immunologicznego połączonego z błoną układu pokarmowego, przede wszystkim z tą wyścielającą jelito cienkie. W zależności od ich liczby i zdolności chorobotwórczych pozostają w jelicie lub przenoszą się do węzłów chłonnych wywołując ich zapalenie. Sporadycznie trafiają do układu krążenia, gdzie sprzyjają rozwojowi posocznicy.
Typ oraz nasilenie objawów zależne jest od wieku pacjenta. W przypadku jersiniozy mogą pojawić się bóle brzucha, biegunka, gorączka, bóle stawów oraz wysypka. Zakażenie Yersinia eneterocolitica u dzieci ma zazwyczaj charakter ostry lub przewlekły.
Bakteria odpowiedzialna za rozwój choroby może być bardzo niebezpieczna dla nowonarodzonych dzieci. Jeśli patogen zostanie mu przekazany przez matkę np. w czasie porodu, pojawia się małopłytkowość i dochodzi do uszkodzenia wątroby lub śledziony. Aby uniknąć tak poważnych zmian zleca się tzw. badanie PRC. Ten szczególny rodzaj badań genetycznych pozwala wykryć nawet najmniejszą ilość łańcucha DNA i doskonale sprawdza się nie tylko przy rozpoznawaniu schorzeń o podłożu genetycznym, ale i wirusowych oraz bakteryjnych. Dodatkowo wykonuje się badania serologiczne krwi matki, stanowi on także podstawowy test diagnostyczny przy podejrzeniu infekcji bakteryjnych.
U dorosłych choroba zazwyczaj mija samoistnie i prowadzenie leczenia nie jest konieczne. W pozostałych przypadkach sięga się po agresywną antybiotykoterapię.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza