Choroba najczęściej dotyka osoby między 20 a 50 rokiem życia. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z chorym zwierzęciem lub przez wkładanie do ust źdźbła trawy lub zboża. Zdarza się, że w jamie ustnej, głównie u osób nie dbających o higienę jamy ustnej , obecne są drobnoustroje, które wywołują chorobę. Rozwojowi schorzenia sprzyja skaleczony język lub dziąsła oraz źle przeprowadzony zabieg dentystyczny.
Objawy
Promienica atakuje przede wszystkim tkankę miękką w okolicy żuchwy i szyi. Zmiany chorobowe, choć bardzo rzadko, mogą pojawić się również na języku, śliniankach, uchu środkowym oraz na migdałkach podniebiennych. Początkowo na skórze w okolicy zakażonego miejsca nie występują żadne zmiany. Dopiero z czasem zaczynają pojawiać się guzy oraz ogniska ropne. Z czasem guzy zaczynają obumierać, a z powstałych przetok wydostaje się surowiczo-krwista wydzielina.
Objawy w dużej mierze uzależnione są od miejsca wystąpienia zmian. Jeśli obecne są one wokół jamy ustnej chory bardzo często ma kłopoty z jedzeniem i przełykaniem. Dodatkowo wyciekająca wydzielina może powodować szczękościsk.
Diagnoza i leczenie
Promienice potwierdza badanie treści wydobywającej się z pękających guzów. Obecność promieniowców jednoznacznie potwierdza aktynomikozę.
Leczenie promienicy można przeprowadzić na dwa sposoby. Pierwszy, chirurgiczny, polega na całkowitym usunięciu, wraz ze skórą zmian chorobowych. Druga metoda ogranicza się do podawania w dużych ilościach penicyliny połączonej z sulfonamidami. Można podawać je bezpośrednio do chorego miejsca.
Nieprawidłowo leczona lub nieleczona wcale aktynomikoza może prowadzić do choroby płuc oraz skrobiawicy (schorzenie charakteryzuje się odkładaniem białka w śledzionie , nerkach oraz wątrobie ).
