Liszaj płaski

Liszaj płaski to przewlekła choroba skóry i błon śluzowych. Charakterystycznym objawem schorzenia są wykwity grudkowe oraz świąd. Nieznane są przyczyny pojawiania się liszaja płaskiego. Niemniej jednak wiele wskazuje na to, że choroba może być związana z niedomaganiem układu autoimunologicznego, zakażeniem wirusem HBV lub HCV (powodują wirusowe zapalenie wątroby typu B i C), cukrzycą, problemami na tle psychicznym, stresem oraz działaniem niektórych leków.

Liszaj płaski często mylony jest z łuszczycą. Wizyta u lekarza dermatologa wyjaśni przyczynę naszego schorzenia.

Występuje kilka rodzajów liszaja płaskiego. Główne z nich to:

- Liszaj płaski brodawkujący (postać przerosła) występuje najczęściej na skórze nóg;

- Liszaj płaski mieszkowy atakuje skórę owłosioną, umiejscawia się przy mieszkach przywłosowych;

- Liszaj płaski pęcherzowy - obok typowych grudek pojawiają się pęcherze, zmiany zanikowe skóry, błon śluzowych oraz płytek paznokciowych;

- Liszaj płaski zanikowy - charakteryzuje się obrączkowym charakterem zmian oraz przebarwieniami w części środkowej lub zanikami bliznowatymi.

Objawy

Liszaj płaski może pojawić się na skórze powierzchni zgięciowej nadgarstków i przedramion, narządach płciowych, grzbietach stóp, w pachwinach, okolicy krzyżowej, podudziach, owłosionej skórze głowy, na nogach, tułowiu oraz błonach śluzowych.

Podstawowym objawem liszaja płaskiego jest grudka. Jest on błyszcząca, wieloboczna, o czerwonawym zabarwieniu. Na powierzchni można zauważyć zbielenia (siateczka Wickhama), które czasem są liniowe (objaw Koebnera). W miejscu zaatakowanym przez liszaj pojawia się zanik skórny. Kiedy choroba ustępuje, grudki zmieniają barwę na brunatną. W miejscach po liszaju nie ma blizn i przebarwień.

Nieco inaczej wygląda liszaj płaski błon śluzowych jamy ustnej. Przyjmuje on postać drzewkowatych lub obrączkowatych zbieleń nabłonka. Osadza się najczęściej na wewnętrznej stronie policzka, wzdłuż linii zębów, rzadko na języku i wargach.

Liszaj płaski może zaatakować także błony śluzowe narządów płciowych. To umiejscowienie jest częstszym problemem mężczyzn niż kobiet.

Zmianom skórnym często towarzyszy tzw. podłużne pobruzdowienie paznokci lub zanik paznokci. Bardzo rzadko występuje samodzielnie.

Liszajowi płaskiemu towarzyszy nieprzyjemny świąd, czasem bardzo nasilony.

Leczenie

Liszaj płaski często mylony jest z innymi chorobami skóry, np. łuszczycą. Dlatego też konieczna jest konsultacja z lekarzem dermatologiem, który na podstawie zaobserwowanych zmian stwierdzi z jaką choroba mamy do czynienia.

Leczenie liszaja płaskiego skupia się na objawach a nie przyczynach. Stosowane są środki łagodzące objawy choroby oraz zapobiegające nadważeniom bakteryjnym. Często przez kilka tygodni zaleca się doustne przyjmowanie sterydów. Przy cięższych przypadkach lekarze przepisują metotreksat, a przy odmianie pęcherzowej - sulfon. Ponadto stosuje się maści sterydowe na skórę zajętą chorobą oraz maści z witaminą A na zmiany na błonach śluzowych.

Czytaj także:

Siność siatkowata

Więcej o: