Kość udowa to najdłuższa kość w organizmie człowieka. Zbudowana jest z trzonu oraz dwóch końców - dalszego i bliższego. Urazom najczęściej ulega górny odcinek tj. szyjka i krętarz.
Krętarz mniejszy i większy znajdują się między trzonem a szyjką kości udowej i mocują mięśnie do kości udowej. U chorych na osteporozę kości są znacznie słabsze i łatwiej ulegają złamaniom. Zaś szyjka kości udowej łączy jej główkę z trzonem kości.
Do złamania kości udowej dochodzi zazwyczaj w trzech płaszczyznach i w zależności od miejsca, w którym doszło do uszkodzenia pojawiają się różne objawy. Przy złamaniu w obrębie górnego odcinka kości udowej choremu towarzyszy przede wszystkim ból po stronie złamania, pojawia się on również przy próbie poruszenia nogą. Dodatkowo kończyna może być nienaturalnie skręcona i sprawiać wrażenie wyraźnie krótszej.
Jeśli złamany został trzon kości udowej pacjent skarży się na silny i pulsujący ból w udzie. Noga jest nienaturalnie wygięta i znacznie opuchnięta .
W przypadku złamania obwodowego kości udowej obok bólu i wygięcia kończyny dochodzi do uszkodzenia stawu kolanowego oraz tętnicy udowej lub tej znajdującej się pod kolanem.
Aby określić rodzaj złamania konieczne jest wykonanie badania obrazowego . Dopiero na jego podstawie można zastosować właściwe dla danego urazu leczenie.
Jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia tego rodzaju złamań jest operacja. W czasie zabiegu, w zależności od rodzaju złamania, fragment kości zastępuje się specjalną protezą. Czasem wystarcza połączenie kości śrubą lub płytką. Po tego typu zabiegach większość pacjentów po upływie trzech dni może próbować wstać z łóżka. U pacjentów, u których np. z powodów zdrowotnych nie można wykonać operacji, na złamaną nogę zakłada się tzw. gipsowy but derotacyjny. W obydwu przypadkach konieczne jest podawanie leków przeciwzakrzepowych oraz przeciwbólowych. Sporadycznie wykonywane są transfuzje krwi .
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza