Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Utrata przez organizm "umiejętności" zagęszczania moczu to najbardziej charakterystyczny objaw moczówki prostej. Chorobie towarzyszy również poliuria (wielomocz) oraz polidypsja. Pierwszy termin oznacza wydalanie więcej niż 3 litrów moczu na dobę. Drugi to nadmierne pragnienie. Zdarza się, że polidypsja występuje u chorych na cukrzycę oraz nadczynność tarczycy.
Objawy
Moczówka prosta może wystąpić w dwóch postaciach - centralnej (czasem używa się terminów: ośrodkowa, wazopresynozależna, przysadkowo-podwzgórzowa) oraz nerkopochodnej.
Pierwszy rodzaj schorzenia, centralny, ma ścisły związek z zaburzeniami hormonalnymi . Nieprawidłowe działanie przysadki mózgowej prowadzi do niewłaściwej syntezy i niedoboru wazopresyny, hormonu wpływającego na skład i częstotliwość wydalania moczu. O moczówce prostej centralnej mówi się gdy uszkodzenie dotyka ponad 85 proc. wszystkich neuronów neurowydzielniczych.
Postać nerkopochodna (bywa dziedziczona) wiąże się z niewrażliwością cewki moczowej na działanie wazopresyny. Układ moczowy traci zdolność do zagęszczani moczu, co prowadzi do nadmiernego wydalania przez nerki wody. Zdarza się, że zmiany chorobowe w obrębie układu moczowego prowadzą do:
- przewlekłej niewydolność nerek
- tubulopatii (choroba nerek prowadząca do upośledzenia funkcji wydalniczych)
- choroby śródmiąższowej nerek
- przewlekłej hiperkalcemii (podwyższony poziom wapnia we krwi)
- hipokaliemii (zbyt wysokie stężenie potasu we krwi) Moczówce prostej bardzo często towarzyszy gorączka , zmęczenie, zaburzenie świadomości oraz ogólne osłabienie organizmu.
Diagnoza
Podstawą przy stawianiu diagnozy jest określenie przyczyny wystąpienia wielomoczu i polidypsji. Jest to konieczne, ponieważ obie dolegliwości mogą być objawem cukrzycy lub niewydolności nadnerczy.
Rozpoznanie opiera się ma badaniu moczu (określenie poziomu wody) oraz na obserwacji reakcji organizmu na podawaną wazopresynę. U chorych z postacią prostą, stężenie wazopresyny jest bardzo niskie, dlatego podawanie jej w postaci leku przywraca prawidłowe funkcje układu moczowego . W przypadku osób z postacią nerkopochodną, stężenie wazopresyny jest wysokie, podawanie jej nie powoduje żadnych reakcji organizmu. W niektórych przypadkach wykonuje się rezonans magnetyczny, pozwala on wykluczyć wszelkie zmiany chorobowe w mózgu .
Leczenie
Jeśli za chorobę odpowiedzialny jest guz lub narośl w okolicy przysadki mózgowej konieczne jest leczenie operacyjne. W pozostałych przypadkach stosuje się farmakologię. Najczęściej są to preparaty na bazie wazopresyny oraz środki zwiększające reakcję organizmu na obecność tego hormonu. Sporadycznie zaleca się przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwbólowych.
