Aldosteronizm wtórny to stan chorobowy wywołany pozanadnerczowym zwiększeniem wydzielania aldosteronu. Schorzenie charakteryzuje się nadmierną produkcją reniny (na jej podstawie podaje się wartość ciśnienia tętniczego ) oraz angiotensyny (hormon peptydowy, kontrolujący stężenie jonów sodowych i potasu w organizmie).
Objawy
Zbyt wysoki poziom aldosteronu w przypadku hiperaldosteronizmu wtórnego nie ma nic wspólnego z nadnerczami. Jego wzrost to konsekwencja przyjmowania niektórych leków lub innego schorzenia. Aldosteronizm wtórny dużo częściej niż zespół Conna (hiperaldestonizm pierwotny) powoduje wzrost ciśnienia tętniczego. Pojawienie się choroby łączy się ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, utratą sodu lub chorobą wątroby. Aldosteronizm wtórny może pojawić się w skutek zatrucia ciążowego, zespołu nerczycowego oraz przy schorzeniach układu krążenia .
W większości przypadków aldosteronizm wtórny wywołany jest zmniejszeniem dopływu krwi do nerek, zbyt małą objętością płynów lub zwężeniem tętnic nerkowych. Zaburzone ciśnienie tętnicze, niski poziom sodu oraz stosowana doustnie antykoncepcja mogą prowadzić do nadmiernego wytwarzania aldosteronu.
Pierwszym i najczęstszym objawem aldosteronizmu wtórnego jest nadciśnienie tętnicze, które nie reaguje na leczenie, oraz obniżone stężenie sodu we krwi. Chorzy skarżą się również na częste oddawanie moczu . Dodatkowo mogą się pojawić obrzęki pochodzenia wątrobowego.
Diagnoza i leczenie
Badanie stężenia aldosteronu w przypadku hiperaldosteronizmu wtórnego nie ma sensu. Ponieważ nie zależnie czy schorzenie wywołane jest chorobą nadnerczy lub innym stanem chorobowym, jego stężenie i tak będzie wysokie. Diagnozę stawia się w oparciu o badanie aktywności reniny. U osób z aldosteronizmem wtórnym obserwuje się wzrost jej aktywności.
Leczenie aldosteronizmu wtórnego uzależnione jest od schorzenia, które je wywołało. W przypadku zwężenia tętnic konieczny jest zabieg operacyjny (np. angioplastyka). W pozostałych przypadkach sięga się po leczenie farmakologiczne. Jego zadaniem jest wyrównanie poziomu potasu oraz zablokowanie dalszej nadprodukcji hormonu i zmniejszenie aktywności reniny.
Czytaj także:
Zbyt mała ilość wydalanego moczu
