Do dysplazji stawu biodrowego dochodzi częściej, gdy jest to pierwsza ciąża, masa dziecka jest duża, kończyny dziecka są asymetrycznie ułożone, dziecko ma zbyt ciasno w brzuchu matki lub przy ciążach mnogich. W 80% ciąż dziecko dotyka kręgosłupa i kości krzyżowej matki lewym biodrem, natomiast prawe biodro i prawa noga zwracają się do brzucha matki. Jest to powód częstszego występowania dysplazji lewego stawu biodrowego.
Powstanie dysplazji może też być skutkiem nieprawidłowej pielęgnacji niemowlęcia: zawijania dziecka z wyprostowanymi nóżkami, noszenia tyłem do siebie lub układania dzieci tylko na boku.
Najbardziej narażone na dysplazję stawu biodrowego są dziewczynki, chorują aż pięć razy częściej niż chłopcy. Ta dysproporcja najprawdopodobniej związana jest z działaniem pod koniec ciąży hormonów rozluźniających drogi rodne. Hormony wpływają także na rozluźnienie tkanek łącznych u dziecka. Dziewczynki są bardziej czułe na działanie hormonów, ich staw biodrowy staje się zbyt wiotki i może dojść do wysunięcia się głowy kości udowej z panewki. Występowanie dysplazji stawów biodrowych wiąże się także z czynnikami genetycznymi. Bardzo często dzieci dziedziczą skłonność do tego schorzenia po rodzicach.
Dysplazja stawu biodrowego objawy
U noworodków objawami dysplazji stawu biodrowego są: niewystarczające odwodzenie w stawie biodrowym, skrócenie nóżki, asymetria fałdów udowo-pośladkowych. Dzieci uczące się chodzić mogą utykać, chodzić na palcach, kolano w zdrowej nodze może być lekko ugięte, chód przypominający kaczkę.
Dysplazja stawu biodrowego diagnoza i leczenie
Po urodzeniu dziecko musi być zbadane przez lekarza ortopedę lub neonatologa, aby stwierdzić czy występują objawy dysplazji (zanikają one samoistnie po 2-3 dniach): czy obie nóżki są odwodzone symetrycznie na boki, czy fałdki pośladkowe są symetryczne i czy uda są takiej samej długości.
Obecnie najważniejszym badaniem w diagnozowaniu dysplazji stawu biodrowego jest badanie ultrasonograficzne stawów biodrowych, które już standardowo wykonuje się w drugim miesiącu życia dziecka.
Im szybciej zdiagnozowane zostaną niepokojące zmiany w stawie biodrowym tym większa jest szansa całkowitego ich wyeliminowania.
W leczeniu dysplazji często stosuje się tzw. szerokie pieluchowanie, które wymusza na dziecku pozycję żabki, nóżki zgięte pod kątem prostym i rozłożone na boki.
Innym sposobem jest ustawienie stawu w odpowiedniej pozycji przez określony, dość długi czas. Najczęściej pół roku. Służą do tego różnego rodzaju urządzenia: np. szyna Koszli, uprząż Pawlika itp. Zdejmuje się je tylko do kąpieli i przy przewijaniu dziecka.
Jeśli metody te okażą się nieskuteczne stosuje się nastawianie ręczne i leczenie operacyjne, zależne od stanu biodra i wieku pacjenta.
Zobacz także: Koksartroza czyli zwyrodnienie biodra
