Do jej wystąpienia mogą przyczynić się przebyte urazy kręgosłupa, intensywny wyczerpujący rodzaj sportu czy też deformacje kręgosłupa (np. skolioza).
Brak leczenia może skutkować zaburzeniami w ruchomości kręgosłupa, zmniejszeniem siły mięśni kończyn, silnymi bolami, drętwieniami i brakiem czucia w kończynach, a także inwalidztwem.
Objawy
Początkowo choroba nie daje wyraźnych sygnałów i rozwija się powoli. Następnie pojawiają się bóle i sztywność kręgosłupa przy porannym wstawaniu, które mijają po tzw. "rozruszaniu się", bóle mogą wystąpić po długotrwałej, wymuszonej pozycji ciała i niektórych ruchach, ból nasila się podczas zmian podgodowych, czasem występuje wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych. Może pojawić się rwa kulszowa oraz promieniowanie bólu do innych części ciała.
Diagnostyka
Rozpoznanie choroby następuje na podstawie zdjęć rentgenowskich. Dodatkowo wykonuje się tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny zmienionego chorobowo fragmentu kręgosłupa oraz badania laboratoryjne krwi i moczu.
Leczenie
Nie ma możliwości cofnięcia zmian zwyrodnieniowych. Możliwe jest jedynie spowolnienie tych procesów. W tym celu stosuje się dwie metody: leczenie zachowawcze i operacyjne. W leczeniu zachowawczym konieczna jest zmiana stylu życia: obniżenie wagi ciała, wykonywanie odpowiednich ćwiczeń (bardzo korzystne jest pływanie).
Stosuje się także rehabilitację ruchową oraz fizykoterapię przeciwbólową. W niektórych przypadkach lekarz ortopeda zaleca założenie doraźnych ortez (sznurówki lędźwiowe, kołnierze szyjne). Doraźnie stosuje się leki przeciwbólowe oraz rozluźniające mięśnie.
Leczenie operacyjne stosuje się, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi efektów. Metoda zabiegu zależy od rodzaju dolegliwości bólowych
