Badacze wiążą agrofobię z panicznym lękiem o zdrowie i obawą, że w miejscach otwartych, publicznych nie zostanie udzielona odpowiednia pomoc. Przy czym obawy o zdrowie nie są przez otoczenie dostrzegane ani rozumiane. Agorafobia może mieć także swoje źródło w traumatycznym wydarzeniu (wypadkiem samochodowym, śmiercią kogoś bliskiego, nagłym atakiem choroby) i paniką z tym związaną.
Agorafobia może prowadzić chorego do społecznej izolacji, kiedy osoba cierpiąca na tę chorobę nie jest w stanie sama opuścić domu i samodzielnie funkcjonować.
Objawy
Objawy fizyczne: przyspieszone bicie serca, szybki i płytki oddech, biegunka, nudności, drżenie kończyn, zawroty głowy, szumy w uszach.
Psychologiczne objawy: unikanie miejsc publicznych, konieczność posiadania towarzystwa przy okazji wyjść, ucieczka z miejsc powodujących lęk do bezpiecznego domu, depresja, uczucie niepokoju i lęku, utrata własnej wartości, poczucie utraty kontroli nad sobą i życiem, obawy przed reakcjami innych ludzi.
Leczenie
Na podstawie wywiadu z chorym lekarz psychiatra lub psycholog określa indywidualna terapię psychologiczną. Stosuje się także leki antydepresyjne.
