Artykuł jest częścią publikacji pochodzącej z nowej serii Biblioteki Gazety Wyborczej pt.: Wielka Encyklopedia Medyczna, którą nabyć można w Kulturalnym Sklepie lub w każdą środę w kiosku
Stosowana u pacjentów z rozpoznanymi problemami kostnymi oraz przechodzących długotrwałą kurację lekami sterydowymi (> hormony). W obszarze ryzyka zachorowań na osteoporozę znajdują się zwłaszcza kobiety w okresie postmenopauzalnym, w związku ze spadkiem w ich organizmie poziomu estrogenu we krwi. Utrata masy kostnej postępuje wyjątkowo szybko w pierwszych pięciu latach okresu postmenopauzalnego, atakując zwłaszcza istotę gąbczastą (np. kręgów, kości promieniowej). Najczęstszymi konsekwencjami są zapadanie się trzonu kręgosłupa oraz > złamanie. Wczesne rozpoznanie osteoporozy pozwala na podjęcie skutecznych działań prewencyjnych oraz terapeutycznych.
Pomiar masy kostnej jest możliwy na każdym segmencie kośćca; w przypadku pacjentów z grupy narażonej na określony typ złamania pomiar densytometryczny wybranego fragmentu może dostarczyć dokładniejszych danych o ryzyku. Jeśli wartość densytometryczna kości jest niższa od normy, należy rozważyć podjęcie terapii. Jeżeli jednak mieści się ona w granicach normy, zaleca się okresowe badania i kontrolę ubytku masy kostnej, zwłaszcza w latach następujących bezpośrednio po menopauzie (> menopauza). Około 1/6 kobiet w okresie postmeno pauzalnym ma skłonność do szybkiej utraty masy kostnej. Na leczenie mogą zostać skierowane pacjentki, u których nie stwierdzono zmian w pierwszych badaniach densytometrycznych.
