Schorzenie nazywane potocznie wypadnięciem dysku polega na wysunięciu się tkanki z przestrzeni międzykręgowej. Pomiędzy kręgami, które budują kręgosłup znajdują się dyski (na ich budowę składają się jądra miażdżycowe oraz pierścienie włókniste). Wysunięcie fragmentu lub całości dysku w kierunku kanału kręgowego albo korzeni nerwowych nazywane jest wypadnięciem dysku.
Do wypadnięcia dysku najczęściej dochodzi w skutek urazu mechanicznego. Bardzo często schorzenie występuje u osób po wypadkach komunikacyjnych. Ten rodzaj urazu kręgosłupa, podobnie jak inne dolegliwości w jego obrębie, charakteryzują się silnym bólem, który nasila się w czasie wysiłku fizycznego. Bardzo często ból promieniuje na kończyny dolne (tzw. rwa kulszowa), rzadziej górne. Większość pacjentów skarży się na drętwienie oraz mrowienie. Jeśli uraz kręgosłupa obejmuje okolice kości ogonowej mogą się pojawić problemy z oddawaniem moczu lub stolca .
Właściwą diagnozę pomaga postawić badanie RTG, tomografia lub rezonans magnetyczny. Na podstawie uzyskanych zdjęć można określić rodzaj zmiany chorobowej i wykluczyć inne schorzenia mogące dawać podobne objawy.
Wypadnięcie dysku leczy się przede wszystkim farmakologicznie. Najczęściej podaje się leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Zalecany jest również kilkutygodniowy odpoczynek.
Zabiegi operacyjne polegające na częściowym lub całkowitym usunięciu dysku i zastąpieniu go protezą, wykonywane są jednak stosunkowo rzadko. Przeznaczone są one dla pacjentów, u których dolegliwości utrzymują się dłużej niż 6 tygodni.
Interwencja chirurga jest niezbędna u pacjentów, którym przyjmowane leki przeciwbólowe nie przynoszą ulgi. W takich przypadkach wykonuje się mikrodiscektomię, discektomię endoskopową lub sięga po system przezskórnej niskotemperaturowej krioblacji (tak zwana nukleoplastyka) krążka międzykręgowego. W łagodzeniu dolegliwości kręgosłupa często sięga się po zabiegi rehabilitacyjne oraz fizykoterapię.