Granulocyty stanowią najliczniejszą grupę spośród wszystkich komórek krwi składających się na leukocyty. W zależności od ich właściwości, czyli zdolności przyłączania określonych barwników wyróżnia się trzy rodzaje krwinek:
Eozynofile - czym są, normy
Granulocyty kwasochłonne, nazywane także eozynocytami, wchodzą w skład układu immunologicznego i uczestniczą w odpowiedzi na infekcję wywołaną przez pasożyta oraz łagodzą objawy alergii. Wytwarzane są przez szpik kostny, a ich wartość powinna mieścić się w przedziale 0-0,45 x 109/l u kobiet, zaś u mężczyzn od 0 do 0,45 x 109/l. Ich wzrost obserwuje się przy alergii, katarze siennym, chorobach zakaźnych, krwi, zakażeniach pasożytami oraz łuszczycy.
Spadek bywa spowodowany durem brzusznym, urazem, dużym wysiłkiem fizycznym czy oparzeniem.
Bazofile - charakterystyka, normy
Ten rodzaj białych krwinek odpowiada za magazynowanie histaminy, czyli substancji uwalnianej w czasie kontaktu z alergenem. Dodatkowo uczestniczą w procesie aktywacji limfocytów, heparyny oraz serotoniny. Ich wzrost obok reakcji alergicznej, pojawia się u osób z białaczką, nawracających stanach zapalnych układu pokarmowego, chorobach jelit oraz tarczycy.
Zbyt niska wartość bazofilii w surowicy wynika z rozwoju gorączki reumatycznej, niedoczynności tarczycy, ostrego przebiegu zapalenia płuc lub jest konsekwencją silnego stresu.
Poziom granulocytów zasadowych nie ma związku z płcią i u zdrowej osoby ich stężenie nie powinno przekraczać 0-0,2 x 109/l.
Neutrofile - co oznacza przekroczenie norm
Podobnie jak eozynofile zaliczane sa do komórek układu immunologicznego. Aktywują się niemal od razu gdy w organizmie pojawi się groźna dla niego bakteria lub substancja. U zdrowej osoby ich wartość mieści się w przedziale od 1,8 do 7,7 x 109/l. Przekroczenie tych norm może wystąpić przy niektórych zakażeniach, chorobach nowotworowych, urazach, krwotokach.
Znaczne przekroczenie poziomu neutrofilii pojawia się u kobiet w trzecim trymestrze ciąży oraz palaczy. Ich obniżenie należy łączyć z zakażeniem zarówno pochodzenia grzybiczego, wirusowego oraz bakteryjnego. Czasem pojawia się u pacjentów przyjmujących cytostatyki lub wraz z zatruciem toksynami, które doprowadziło do poważnych zmian w obrębie szpiku kostnego.